Οι πιο πρόσφατες αναγνώσεις ελληνικής πεζογραφίας παρουσιάζουν μια έντονη ποιοτική αναβάθμιση. Πολλοί νέοι συγγραφείς δίνουν δείγματα μιας περισσότερο επαγγελματικής προσέγγισης στη δουλειά τους, κάτι εξαιρετικά ενθαρρυντικό. Από την άλλη, οι δόκιμοι πεζογράφοι, και όχι μόνον αυτοί, μας έδωσαν πρόσφατα εξαιρετικά βιβλία, από τα οποία πρέπει να αναφέρω το θαυμάσιο «Ταξίδι στην Ελλάδα» του Δημήτρη Νόλλα (εκδ. Ικαρος) όπου η ανθρώπινη ωριμότητα του συγγραφέα συναντιέται με την τεχνική ωριμότητα του μυθιστοριογράφου, το συναρπαστικό και πυκνογραμμένο μυθιστόρημα του Νίκου Δαββέτα «Ο ζωγράφος του Μπελογιάννη» όπου το μυστήριο συναντά την πολιτική μέσα από μια ζωηρή πινακοθήκη αριστερών εμιγκρέ στο Παρίσι, την εποχή της δικτατορίας (εκδ. Μεταίχμιο), και το εξαιρετικό μυθιστόρημα του Βαγγέλη Ραπτόπουλου «Η πιο κρυφή πληγή» (εκδ. Ικαρος) όπου ο συγγραφέας παντρεύει την πάντα ελκυστική του αφήγηση με μια μανιακή επιμονή να συνδέσει τα φαινομενικά ασύνδετα στοιχεία του μύθου πάνω σε έναν πολύ πειστικό πολιτικό και ψυχολογικό καμβά. Πρέπει, επίσης, να αναφέρω το έξοχο πεζογράφημα-νουβέλα του Κωστή Γκιμοσούλη «Το αηδόνι στο πόδι της» (εκδ. Καστανιώτη), ένα ποιητικό και παράλληλα ρεαλιστικό κείμενο με καθημερινούς ήρωες, που αποδίδονται με απλότητα και αμεσότητα πιο ποιητική από την ποίηση.

Τελευταία Νέα