Τι κοινό έχει ένας βαλσαμωμένος σκύλος που κρατάει πλακάτ με την επιγραφή «Είμαι νεκρός», ένας παππούς που επινοήθηκε για να πρωταγωνιστήσει σε ένα βίντεο, μια σειρά πορτρέτων έγχρωμων ανθρώπων που δεν υπήρξαν ποτέ και ένα έργο τέχνης που δεν μπορεί να δει κανείς;

Δεν είναι απλώς εικαστικές δημιουργίες. Είναι τα έργα των τεσσάρων καλλιτεχνών που τρέφουν ελπίδες να κερδίσουν το αμφιλεγόμενο –αλλά παρ’ όλ’ αυτά πολυπόθητο –βραβείο Τέρνερ. Το βραβείο που απονέμεται τα τελευταία 29 χρόνια σε καλλιτέχνες που δεν έχουν περάσει το 50ό έτος της ηλικίας τους, δραστηριοποιούνται στη Βρετανία και διακρίθηκαν λόγω της έκθεσης που παρουσίασαν την προηγούμενη χρονιά.

Χιούμορ –λίγο σκληρό και αρκετά βρετανικό –αλλά και μια διάθεση ανάδειξης της άυλης τέχνης χαρακτηρίζουν τις φετινές επιλογές της κριτικής επιτροπής.

Από τα πιο γνωστά έργα του 45χρονου Ντέιβιντ Σρίνγκλι είναι ο βαλσαμωμένος σκύλος που ως άλλος διαδηλωτής κρατά πλακάτ ανακοινώνοντας πως είναι νεκρός, αλλά και ένα ακέφαλο σκιουράκι που ποζάρει με το κομμένο κεφάλι του ανά χείρας. Η υποψηφιότητά του ήδη προκάλεσε σκάνδαλο καθώς στην επιτροπή βρίσκεται και ο διευθυντής της Χόιγουορντ Γκάλερι, όπου φιλοξενήθηκε πέρυσι αναδρομική του έκθεση.

Υποψήφιες είναι επίσης η 35χρονη Γαλλίδα Λορ Προυβόστ που παρουσιάζει βίντεο με αντικείμενα που ανήκουν στον υποτιθέμενο παππού της και η εκ Γκάνας ορμώμενη ζωγράφος, η 36χρονη Λινέτ Γιαντόμ Μποάκι, που θεωρείται ότι κάνει πολιτική τέχνη μέσω των πορτρέτων έγχρωμων –μη πραγματικών –ανθρώπων, καθώς συνήθως στους καμβάδες απεικονίζονται λευκοί.

Τελευταίος διεκδικητής είναι ο 37χρονος Βερολινέζος Τίνο Σεγκάλ, ο τελευταίος που παρουσίασε έργο του στην Τουρμπίν Γκάλερι της Τέιτ Μόντερν. Σκόρπισε εθελοντές στον χώρο που πλησίαζαν τους επισκέπτες, τους έλεγαν ανέκδοτα και τους ζητούσαν να καθήσουν στο πάτωμα και να τραγουδήσουν όλοι μαζί. Εργο άυλο που δεν άφησε ίχνη.