Αγαπητή κυρία,

Σας γράφω για να μοιραστώ ένα καλλιτεχνικό περιστατικό στο οποίο έγινα μάρτυρας πριν από λίγες ημέρες. Το θεωρώ δε ενδεικτικό της αγωγής των «λειτουργών» (όπως υποτίθεται ότι είναι) της τέχνης και του κοινού στην Ελλάδα μας.

Πήγα να δω τον «Υπηρέτη δύο αφεντικών» με αστέρα στην παράσταση τον κύριο Πέτρο Φιλιππίδη. Κάποια στιγμή στην αίθουσα, αν κατάλαβα καλά από το σούσουρο, κάποιος άνοιξε πατατάκια και τα μασούλαγε.

Δεν κατάλαβα ακριβώς τι έγινε, όμως ο αστέρας με το βαμμένο μαλλί σταμάτησε την παράσταση και ένας από τους ηθοποιούς (ο κ. Σιμαρδάνης) ανακοίνωσε ότι είναι αδιάθετος και δεν θα συνεχίσει. Μας εξαργύρωσαν τα εισιτήρια αλλά, όπως άκουσα από άλλους, ο ηθοποιός είχε ενοχληθεί από τα πατατάκια και φώναζε για να εκτονωθεί έξω στον δρόμο ότι «αν ήταν ο Μινωτής δεν θα μασούλαγαν». Δεν είναι υπερβολικά και τα πατατάκια και η αντίδραση;

Φωτεινή Αραχωβίτη

Αχ, δεν έχουν όλοι, αγαπητή Φωτεινή (αν και ο εν λόγω διέψευσε ότι του έφταιγαν τα πατατάκια), τη μεγαλοψυχία της κυρίας Ντενίση που υπέμενε – σας γράφει αυτόπτης μάρτυρας – εν ώρα δραματικής έξαρσης τις κυρίες που έρχονταν με πούλμαν σε παραστάσεις της και μασούσαν πατατάκια, στραγάλια, πασατέμπο.