Από το σχέδιο του Εμπράρ έως τον οικοδομικό οργασμό, που «έπνιξε» την πόλη στο μπετόν, η αρχιτεκτονική ταυτότητα της Θεσσαλονίκης «μεταλλάχθηκε» πολλές φορές από την προσπάθεια εξευρωπαϊσμού της οθωμανικής πόλης μετά τη μεγάλη πυρκαγιά του 1917, τη μεταπολεμική ανασυγκρότηση, τα μεγάλα έργα της δεκαετίας 1955-1965. Κτίρια χαρακτηριστικά δείγματα των αρχιτεκτονικών τάσεων και πολεοδομικά σχέδια που καθόρισαν τη σημερινή μορφή της παρουσιάζονται στην έκθεση «Θεσσαλονίκη 1912-2012: Η αρχιτεκτονική μιας εκατονταετίας», που εγκαινιάζεται σήμερα στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Την έκθεση συνδιοργανώνουν τα Αρχεία Νεοελληνικής Αρχιτεκτονικής του Μουσείου Μπενάκη και ο Δήμος Θεσσαλονίκης, με υλικό από έργα αρχιτεκτόνων, όπως οι Αρης Κωνσταντινίδης (στη φωτογραφία έργο του στη Διεθνή Εκθεση του 1959), Πικιώρης, Βαλεντής, Μητσάκης, Κρόκος, Φατούρος και Χρυσομαλλίδης. «Η Θεσσαλονίκη αρχιτεκτονικά ξεχώριζε από την Αθήνα, αφού δεν είχε πολλά νεοκλασικά αλλά περισσότερη art deco», είπε στα «ΝΕΑ» ο καθηγητής Βασίλης Κολώνας, ο οποίος έχει τη μουσειολογική επιμέλεια με τη Σωτηρία Αλεξιάδου. Εως 14 Απριλίου.

Τελευταία Νέα