Είναι ο Παναθηναϊκός «ομάδα ενός παίκτη»; Την περασμένη σεζόν ασφαλώς, καθόσον ο Σισέ έκανε τα πάντα, έβαζε γκολ, οδηγούσε τους συμπαίκτες του.

Με την αποχώρηση του Γάλλου, αρκετοί υπέθεσαν πως ο ΠΑΟ θα αγωνίζεται πιο ομαδικά και με τη συμμετοχή όλων των ποδοσφαιριστών του στην ανάπτυξη των επιθέσεων. Οντως, ο Φερέιρα έμαθε τους παίκτες νέο σύστημα, αλλά με την ίδια κατάληξη: τα γκολ έρχονται κυρίως από έναν κυνηγό, τον Λέτο. Αρα, το μεγάλο πρόβλημα του Παναθηναϊκού και η αφλογιστία σχετίζονται αφενός με τον πιθανό εγκλωβισμό του Λέτο και αφετέρου με την οπισθοχώρηση σε θέση μπακ του Κατσουράνη. Εδώ, ωστόσο, μπαίνει και τρίτος παράγοντας:

Τι ακριβώς συμβαίνει με τους Τοτσέ και Ρούντολφ; Ο μεν Ισπανός αποκτήθηκε ως αντι-Σισέ, όχι με την έννοια ότι είναι εφάμιλλος σε αξία με τον Τζιμπρίλ, αλλά ως κλασικός σέντερ φορ. Μέσα στην περιοχή δείχνει επικίνδυνος και κοντά στις φάσεις. Δύσκολα όμως καλύπτει το μειονέκτημα της ταχύτητας, ενώ δεν βοηθά αρκετά στη συνολική εκδήλωση των επιθέσεων. Πέραν αυτών, ο Τοτσέ λίγες φορές έχει δηλώσει έτοιμος 100%. Ο δε Ρούντολφ, όποτε έχει αγωνιστεί, παρουσιάζεται μεν γρήγορος και στυλάτος, αλλά με αδυναμία να σημειώσει γκολ. Λίγες φορές τον είδαμε στο χορτάρι, κυρίως διότι είναι τραυματίας. Κάτι που συνέβη και χθες, αφού ο Ούγγρος δήλωσε ξανά λαβωμένος.

Το συμπέρασμα, προφανές: οι αλλοδαποί επιθετικοί ελάχιστα έχουν βοηθήσει τον Φερέιρα, οπότε η επιτυχία των μεταγραφών το περασμένο καλοκαίρι σηκώνει μεγάλη κουβέντα. Μέχρι τώρα δεν έχουν πείσει και ουδείς γνωρίζει πότε και αν θα αρχίσουν να βάζουν γκολ.

Επιπροσθέτως, είναι ένα θέμα γιατί γίνεται συζήτηση για αποσυμφόρηση του έμψυχου δυναμικού του ΠΑΟ, άρα για φυγή του Πετρόπουλου. Πόσο χειρότερος, δηλαδή, είναι ο συγκεκριμένος επιθετικός; Διότι, όταν του δόθηκε η ευκαιρία, προσπάθησε να την αξιοποιήσει. Ναι, να έρχονται ξένοι, όχι όμως να είναι χειρότεροι από τους υπάρχοντες παίκτες και να θέλουν και δυο τρία χρόνια για να εγκλιματιστούν στις νέες συνθήκες.

Τελευταία Νέα