Για την Αργεντινή…

… μόνο όταν είναι να μας πουν πως έχει εκλογές διαβάζουμε γι’ αυτήν στα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης.

Ή όταν είναι να μας πλημμυρίσουν με φόβο, υπενθυμίζοντας τη χρεοκοπία της. Δύσκολα θα βρούμε να διαβάσουμε κάτι για την οικονομική επιτυχία που ακολούθησε μετά τη χρεοκοπία. Σαν να είναι αυτό ένα ταμπού, μια απαγορευμένη ιστορία.

Τι δεν θα βρούμε…

… να διαβάσουμε; Πως από το 2002 η Αργεντινή αναπτύχθηκε δύο φορές ταχύτερα από τη Βραζιλία. Πως πέτυχε έναν από τους υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης στον κόσμο. Πως αύξησε τις κοινωνικές δαπάνες της από 10,3% σε 14,2%. Και πως μείωσε τις ανισότητες και τη φτώχεια κατά τα δύο τρίτα. Είναι εντυπωσιακό πόσο γρήγορα ανέκαμψε η αργεντίνικη οικονομία. Μετά τη στάση πληρωμών τον Δεκέμβριο του 2001 και την ύφεση που άγγιξε το 11% το επόμενο έτος, η οικονομία άρχισε αμέσως να ανακάμπτει συνεχώς, μέχρι την παγκόσμια οικονομική ύφεση του 2008. Σήμερα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προβλέπει ανάπτυξη 8% για το 2011. Οι εργασίες των οικονομολόγων Κάρμεν Ράινχαρτ και Κένεθ Ρογκόφ έχουν δείξει πως οι σοβαρές χρηματοπιστωτικές κρίσεις καταλήγουν σε «μόνιμη» πτώση του βιοτικού επιπέδου. Ομως, αυτό δεν συνέβη στην περίπτωση της Αργεντινής. Μάλιστα, όπως εξηγούν σε σχετική εργασία τους οι οικονομολόγοι Μαρκ Γουάισμπροτ, Ρεμπέκα Ρέι, Χουάν Μοντεσίνο και Σάρα Κόζαμεχ, η επιτυχία της Αργεντινής δεν οφειλόταν στις εξαγωγές της. Η ανάκαμψη της οικονομίας της στηρίχτηκε στην κατανάλωση και τις επενδύσεις.

Το παράδειγμα…

… της Αργεντινής διαψεύδει τον μύθο πως μια στάση πληρωμών διώχνει τα ξένα κεφάλαια με ολέθριες συνέπειες. Η αρνητική στάση ενός μέρους των δανειστών της πράγματι δυσκόλεψε την Αργεντινή να δανειστεί τα τελευταία εννέα χρόνια. Ομως, αυτό δεν την εμπόδισε να αναπτυχθεί τόσο εντυπωσιακά. Διέψευσε έτσι εκείνους που υποστηρίζουν ότι οι κυβερνήσεις των υπερχρεωμένων χωρών πρέπει να ακολουθούν πολιτικές που να ικανοποιούν τις διεθνείς αγορές. Με δυο λόγια, η θυσία της οικονομίας μιας χώρας στα αρπακτικά των ομολόγων δεν είναι και τόσο καλή ιδέα. Υπάρχει βέβαια ένα μελανό σημείο στην επιτυχία της Αργεντινής: ο πληθωρισμός, που άγγιξε το 31%. Ωστόσο, αυτό δεν είναι τόσο σημαντικό, όσο η πραγματική ανάπτυξη και η διανομή του εισοδήματος για την ευημερία του μεγαλύτερου τμήματος του λαού.

Η εμπειρία…

… της Αργεντινής διαψεύδει έναν ακόμη μύθο, πως δηλαδή οι υφέσεις που προκαλούνται από χρηματοπιστωτικές κρίσεις οδηγούν υποχρεωτικά σε μια μακρόχρονη και επώδυνη ανάκαμψη. Οι κυβερνήσεις του προέδρου Νέστορ Κίρσνερ και της συζύγου του Κριστίνα, η οποία μόλις επιβραβεύτηκε από τον λαό με άλλη μία θητεία, έδειξαν πως αυτό το ζοφερό σενάριο δεν είναι υποχρεωτικό. Και πως ένας άλλος δρόμος είναι εφικτός, με ταχεία ανάπτυξη, απασχόληση και μείωση της φτώχειας και των ανισοτήτων. Για τους τοκογλύφους και τους εμπόρους των εθνών, η Αργεντινή δεν είναι ένα καλό παράδειγμα. Επειδή βάζει στους λαούς των χρεωμένων χωρών επικίνδυνες γι’ αυτούς ιδέες.

Τελευταία Νέα