«Δεν μου λέει τίποτε το Πάσχα, δεν είναι άγιες μέρες αυτές για όποιον δεν καταλαβαίνει πως περνάνε βουτηγμένες σε μία γκρίζα δουλειά», λέω αγριεμένα στη μαμά μου όταν μου λέει να παραβλέψω κάτι «μέσα στο πνεύμα των ημερών». Ωχ! Κατάντησα ο Scrooge του Πάσχα. Άδικο. Οι μέρες αυτές αξίζουν κάτι διαφορετικό, το ίδιο κι εμείς. Πώς να ξεφύγεις όμως, όταν βλέπεις πως πάει να κουκουλωθεί το αδιανόητο σκάνδαλο με τα γαλάζια παιδιά που έβαλαν χέρι στα χρήματα των (ως επί το πλείστον πενήτων) συνταξιούχων; «Μην κολλάς», μου λέει ο ξένος φίλος γελώντας, «αυτό δεν κάνετε πάντα εσείς οι Έλληνες; Ανακαλύπτετε χυδαία σκάνδαλα όπως αυτό, όπως οι τηλεφωνικές υποκλοπές, κι εκτονώνεστε σε ανώδυνες φωνασκίες για λίγες μέρες και μετά το πράγμα ξεχνιέται. Βγαίνει κάτι πιο επίκαιρο, πάτε διακοπές ή τριήμερο και όλα τελειώνουν. Οι ένοχοι πλουτίζουν, οι δημοσιογράφοι βαριέστε να σκαλίσετε βαθιά και για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι πολίτες ξαναψηφίζετε τους… ενόχους σε μία ήσυχη λησμονιά της απελπισίας και της αδιαφορίας, και όλοι μαζί… πάτε γι΄ άλλα σκάνδαλα». Και τι να κάνουμε; Να καθήσουμε να πεθάνουμε; «Όχι, αλλά να, αφού το αρνάκι και η μαγειρίτσα έχουν γίνει μακρινή ανάμνηση, θυμηθείτε. Και μη συγχωρήσετε. Κυνηγήστε και τιμωρήστε, ο καθένας από το δικό του πόστο, με τις δικές του δυνάμεις. Παντού στον κόσμο υπάρχει διαφθορά, παντού συμφέροντα, αλλά τέτοια σκάνδαλα δεν γίνονται και με τέτοια συχνότητα. Δεν το σηκώνουν οι πολίτες. Ξεσηκώνεται το σύμπαν.

Υπάρχουν παντού όρια. Εσείς δεν ενδιαφέρεστε να αγωνιστείτε. Αγωνίζεστε απλώς για να σας κλέβουν από πάνω και μετά να σας κοροϊδεύουν…!».

Το Πάσχα είναι μέσα στον καθένα μας, διδάσκει ο χριστιανισμός. Πράγματι. Πορεία κι αγώνας. Την καίρια στιγμή η Επιλογή, το μεγάλο «όχι» που αποτελείται από μυριάδες μικρότερα που έχεις πει στην πορεία. Μετά η προδοσία, η θυσία, η σταύρωση, ο θάνατος. Και η ανάσταση όμως. Φέτος το Πάσχα, αυτήν πρέπει να διεκδικήσουμε για τον εαυτό μας. Όχι απλώς τον Γολγοθά. Την Ανάσταση που μας αναλογεί.

Τελευταία Νέα