ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΟΝΤΑΣ πλέον ανοικτά τους εργαζομένους και τους συνταξιούχους

στην… τύχη τους, η κυβέρνηση αφοσιώνεται στο «έργο» της, με συμμάχους

βιομηχάνους, μεγαλοεπιχειρηματίες και τραπεζίτες. To αποδεικνύει σε κάθε της

ενέργεια. Όπως με το νομοσχέδιο για τα εργασιακά, με το οποίο αφαιρεί

σημαντικό μερίδιο (10%) από το εισόδημα των εργαζομένων και το χαρίζει στους

εργοδότες, ενώ παράλληλα ανατρέπει το 8ωρο εργασίας, επαναφέρει τον

αποτυχημένο αναχρονιστικό θεσμό της υποχρεωτικής διαιτησίας τού 1955 και

απορρυθμίζει αντί να ρυθμίζει τις εργασιακές σχέσεις.

Και δεν είναι μόνον ο εξοβελισμός των απλών εργαζομένων και των συνταξιούχων.

Είναι και η πρωτοφανής κοροϊδία εις βάρος τους. Μας είπαν ότι δεν θα αλλάξουν

τα όρια ηλικίας προς συνταξιοδότηση και ότι δεν θα υπάρξει μείωση συντάξεων.

Ωστόσο, η ρύθμιση για το ασφαλιστικό στις τράπεζες (που ψηφίστηκε πρόσφατα)

φέρνει για τους προσληφθέντες από 1-1-1993 αύξηση στα όρια συνταξιοδότησης και

μειώνει δραστικά την επικουρική τους σύνταξη μέχρι και 44,4% και την κύρια

κατά 15% – σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις μέχρι και κατά 57%. Από την άλλη,

δεσμεύτηκαν – σε όλους τους τόνους – ότι δεν θα ανοίξει το Ασφαλιστικό. Και, ω

του θαύματος, πριν από λίγες ημέρες ανακοινώθηκε η έναρξη διαλόγου για την

ασφαλιστική μεταρρύθμιση. Παράλληλα, υποσχέθηκαν προστασία του εισοδήματος

μισθωτών και συνταξιούχων. Και αντί για προστασία, όλοι ζούμε μία άνευ

προηγουμένου επίθεση στην τσέπη μας με επέλαση της ακρίβειας στην αγορά που

μαζί με τα γνωστά φορολογικά μέτρα και τις αυξήσεις – ψίχουλα έχουν μειώσει

δραματικά το εισόδημα. Τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν ότι το

συνολικό ποσοστό της φτώχειας στη χώρα μας παραμένει σταθερά πάνω από το 21%.

H εισοδηματική κατάσταση της συντριπτικής πλειονότητας των συνταξιούχων της

χώρα μας είναι δραματική, όταν οι 7 στους 10 παίρνουν μηνιαία σύνταξη κάτω των

500 ευρώ. Τέλος, ανακοίνωσαν ότι θα μειώσουν την ανεργία, θα μονιμοποιήσουν

τους συμβασιούχους και θα φέρουν την ανάπτυξη. Και εδώ πλήρης αναντιστοιχία

έργων και λόγων: οι συμβασιούχοι απολύονται (ο ένας στους δύο πρόκειται να

μονιμοποιηθεί), ενώ η ανεργία διογκώνεται και είναι ο μόνιμος εφιάλτης για την

κοινωνία. Και η ανάπτυξη αυξάνεται, στα… χαρτιά. Είναι πλέον γεγονός ότι η

κυβέρνηση έχει απολέσει κάθε ίχνος αξιοπιστίας. Και όλοι αναρωτιούνται, πού θα

φτάσει αυτός ο κατήφορος…