Αναζήτηση
Φαντάζομαι… τα εκκλησιαστικά να μην επηρέασαν τους σπουδαστές τουρισμού του
Κέντρου Επαγγελματικής Κατάρτισης (KEK) Αγίου Γεωργίου Καματερού και η
απομάκρυνση του Μητροπολίτη Αττικής να μην τους εμπόδισε να ολοκληρώσουν τις
τουριστικές σπουδές τους στο επιδοτούμενο και εγκεκριμένο πρόγραμμα από το
υπουργείο Τουρισμού: «Σχεδιασμός και προώθηση τουριστικών πακέτων με διανομή
υπηρεσιών μέσω ηλεκτρονικών συστημάτων με έμφαση στην αξιοποίηση των
ολυμπιακών εγκαταστάσεων μετά το 2004, σε συνδυασμό της απασχόλησης
με την οικογενειακή ζωή».
Βέβαια προϋπόθεση φαντάζομαι για να βρουν δουλειά θα ήταν να είχε προχωρήσει η
αξιοποίηση των ολυμπιακών εγκαταστάσεων, να καταλάβει κανείς σε τι
επιμορφώθηκαν και φυσικά να είχαν οικογενειακή ζωή! Αυτοί οι φωτισμένοι από το
KEK της Εκκλησίας Αττικής θα προστεθούν στους άλλους αποφοίτους των κατά
τόπους KEK, που επιχορηγούνται μέσω του Γ’ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης από το
υπουργείο Τουρισμού για ανάλογα προγράμματα, όπως αυτοί π.χ. του KEK στις
Σέρρες που ειδικεύτηκαν στο Πρόγραμμα Τουρισμού Μηχανοκίνητου Αθλητισμού
– Αυτοκινητόδρομοι!
Αυτά τα στελέχη που επιμορφώνονται σ’ αυτά τα… ποιοτικά θέματα θα
αποτελέσουν το κατώτερο και μεσαίο προσωπικό, ενώ το ανώτερο θα τελειώσει τις
σπουδές του σε ανώτερες και ανώτατες σχολές, δίνοντας Πανελλήνιες Εξετάσεις
και στις οποίες, τουλάχιστον πέρυσι, αλλά φαίνεται και φέτος, μπορούσε κανείς
να εισαχθεί και με βαθμό 3, δηλαδή ούτε καν δέκα που είναι η βάση για να
πάρεις απολυτήριο!
Για σύγκριση αναφέρω ότι συζητώντας πέρυσι με μια φίλη μου η κόρη της οποίας
ήθελε να σπουδάσει στην Τουριστική Σχολή της Λωζάννης, μου εξηγούσε πόσο
δύσκολο ήταν να τη δεχθούν παρά το ότι η κόρη της ξέρει γαλλικά, αγγλικά,
φλαμανδικά, ισπανικά και ήταν πολύ καλή μαθήτρια, με βαθμό από τους
υψηλότερους. Της ζητούσαν και πρακτική εξάσκηση και βέβαια διάφορα τεστ και
συνεντεύξεις. Δεν είναι βέβαια κάτι καινούργιο, τα ίδια ζητούν σε όλες τις
ανώτερες Τουριστικές Σχολές της Ελβετίας. Αντίστοιχα, πέρυσι στη χώρα
μας, για σπουδές που θα σας δώσουν δίπλωμα «εφάμιλλο» των σχολών
εξωτερικού και έτσι θα συνεισφέρετε στην ποιοτική αναβάθμιση του
τουρισμού δεν χρειάζεστε ούτε καν τη βάση. Πέρυσι, π.χ., χρειάστηκαν
4.423 μόρια στο TEI Λαμίας, 4.214 στο TEI Λάρισας, 3.784 στο TEI Ηρακλείου
κ.λπ. και γενική βαθμολογία πρόσβασης από 4 μέχρι 2,34 και άθροισμα μαθημάτων
αυξημένης βαρύτητας από 4,6 μέχρι 3,7! Δεν χρειάζεται, δηλαδή,
να ξέρετε τίποτα.
(Να φανταστεί δε κανείς ότι πάμε πια για την τρίτη γενιά ξενοδόχων και
επαγγελματιών του κλάδου και ουδείς διαμαρτύρεται για την εκπαίδευση των
στελεχών τουρισμού. Μόνο το κονδύλι της διαφήμισης τουρισμού είναι πάντα το
ενδιαφέρον θέμα συζήτησης…).
Αλλά, ας δούμε και κάτι άλλο. Ποιος μπορεί να σχεδιάσει ένα σωστό συνεδριακό
κέντρο, μια σύγχρονη μαρίνα, ένα σύγχρονο χιονοδρομικό κέντρο, ένα ιαματικό
κέντρο; Ακόμα πιο απλά, μια σύγχρονη επαγγελματική κουζίνα; Θα έπρεπε και εδώ
να ανοίξει ένας διάλογος με τα Πολυτεχνεία, κυρίως για τις εξειδικευμένες
σπουδές σε σύγχρονες τουριστικές υποδομές, εκτός από τα ξενοδοχεία και τα…
παραδοσιακά. Αν ζούσαν ο Πικιώνης, ο Κωνσταντινίδης, ο Καλλίνσκης, ο Σφαέλλος
κ.ά. (η παλιά φρουρά του ΕΟΤ) θα είχαν μελετήσει τις σύγχρονες απαιτήσεις και
θα πάντρευαν τις μοντέρνες δημιουργίες με το παραδοσιακό και όχι το
φολκλορικό.
Και όμως, ξαφνικά για τους πολλούς, αλλά όχι για εκείνους που ήξεραν πόσο
εργάστηκαν και πόση συστηματική εργασία και προετοιμασία έγινε, πετύχαμε στους
Ολυμπιακούς – το πιο πολύπλοκο τουριστικά γεγονός. Και εδώ έρχεται η ελληνική
πρωτοτυπία. Κανείς δεν αναλογίστηκε ότι αν το Σίδνεϊ είχε περίπου 10.000
τουριστικά παράπονα σε σύγκριση με τα ελάχιστα της Αθήνας αυτό οφείλεται σε
κάποια προετοιμασία βάσης από κάποια στελέχη. Όλη αυτή την τεχνογνωσία, όλη
αυτή τη γνώση την οποία οι ξένοι αναγνώρισαν, θαύμασαν, οι Έλληνες τη
σνομπάρισαν, την έθαψαν. Μπορεί, π.χ., να καλούν οι ξένοι διάφορα στελέχη όπως
τον Πυργιώτη να τους μιλήσει και να αναλύσει πολεοδομικά ή οργανωτικά
προβλήματα, δεν πρόκειται όμως ο οποιοσδήποτε τουριστικός φορέας της χώρας να
κάνει το ίδιο. Ποιος, π.χ., τουριστικός φορέας έκανε έστω μια συζήτηση
στρογγύλης τραπέζης και να αναρωτηθεί, να αναλύσει, να μάθει κάτι από αυτούς
τους ανθρώπους – αυτούς που δούλεψαν και απέκτησαν εμπειρία; Ο κ. Μάκης Φωκάς,
π.χ., υπεύθυνος για τόσα γεύματα και κουζίνες δεν έχει τίποτα να δείξει στους
Ροδίτες ή τους Θεσσαλονικείς; Ο κ. Χαραλαμπίδης, π.χ., για να έλθουμε σε πεζά
θέματα δεν έχει κάτι να δείξει σε κάποιο συνεδριακό κέντρο; Τον κ.
Καρτάλη, τον κ. Καπράλο, δεν θα έπρεπε να τους προσκαλούν
να μεταφέρουν την εμπειρία τους; Τα διάφορα τουριστικά
επιμελητήρια, Σχολές, Πανεπιστήμια στην περιφέρεια τα ξέρουν όλα; Πού είναι η
διάχυση της τεχνογνωσίας; Μόνο η εκμετάλλευση των ολυμπιακών εγκαταστάσεων μας
νοιάζει;
Εμείς απαξιώνουμε ακόμα και αυτούς που εργάστηκαν. Δεν είναι η πρώτη φορά. Ας
μείνουμε λοιπόν στη συζήτηση για τον μύθο, τη διαφήμιση, το «νάμπερ ουάν»,
πόσο κάνει ο εσπρέσο και ας συνεχίσουμε τα επιχορηγούμενα άσχετα τουριστικά
προγράμματα, ας συνεχίσουμε να βάζουμε στις ανώτερες σχολές σπουδαστές με
βαθμό τρία, να μη μεταφέρουμε τεχνογνωσία και θα πάμε… ποιοτικά μπροστά, θα
προκόψουμε.
Ο Γιάννης Πατέλης είναι μελετητής, τέως πρόεδρος του ΕΟΤ.
