Τα ντοκιμαντέρ είναι της… μοδός. Όλα άρχισαν από τον «Ακήρυκτο Πόλεμο». Οι

θεατές δίνοντας το «παρών» στις κινηματογραφικές αίθουσες έλυσαν πάσαν απορία

περί της μανίας των Αμερικανών για τα όπλα. Στο «καπάκι» ήρθε το «Fahrenheit

9/11», το ντοκιμαντέρ-γροθιά για την κυβέρνηση του Μπους. Και τώρα το «Super

Size me» – που «αδειάζει» τα MacDonalds – διαγράφει λαμπρή καριέρα. Και εις

ανώτερα.

Σπάω το κεφάλι μου να βρω ποια θα μπορούσε να είναι η ελληνική απάντηση σε

αυτήν τη νέα τάση. Έτσι, για να δώσουμε και εμείς δυναμικό «παρών»! Αέρα….

Σκέφτομαι τα θέματα της επικαιρότητας και το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό

είναι – τι άλλο; – το Εκκλησιαστικό. Δολοπλοκίες όλο μαεστρία, συμφωνίες κάτω

από το τραπέζι, πάθη και ίντριγκες: η σίγουρη συνταγή – ή μήπως όχι. Έ όχι!

Μπροστά στα μυστικά που «κρύβουν» τα τείχη του Βατικανού, οι Έλληνες ρασοφόροι

είναι άγιοι!

Ας πάμε λίγο παλαιότερα: «Οτζαλάν ώρα μηδέν». Από τις καλύτερες στιγμές της

ελληνικής πραγματικότητας – από κινηματογραφικής απόψεως φυσικά – αφού τα είχε

όλα: δράμα, ένταση, σασπένς και ολίγη τρομοκρατία – που είναι επίσης της…

μοδός. Ο Οσάμα Μπιν Λάντεν που στην προκειμένη περίπτωση έχει το όνομα, έχει

και τη χάρη, επομένως τον Οτζαλάν τον κάνει «σκόνη»! Πάλι αποτύχαμε!

Τι άλλο; Τι άλλο; E, δεν γίνεται, κάτι θα υπάρχει. Serial Killers δεν έχουμε –

τουλάχιστον κανέναν αξιομνημόνευτο. Από Κου Κλουξ Κλαν ξεμείναμε. A ναι,

έχουμε διεφθαρμένους δικαστικούς. «Σιγά τα αυγά. Εμείς ανακαλύψαμε την Αμερική

και δεν κάναμε έτσι», θα απαντήσουν σύσσωμοι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί.

Άι στα κομμάτια, τα παρατάω. Αλλά – πάντα υπάρχει ένα αλλά – επειδή μπορεί να

χάσαμε τη μάχη αλλά όχι και τον πόλεμο, αντιπροτείνω το εξής: ας βάλουμε όλες

μας τις δυνάμεις για να δημιουργήσουμε – αν όχι ντοκιμαντέρ – τουλάχιστον κάνα

σποτ της προκοπής που θα διαφημίζει τις ομορφιές της χώρας μας, μπας και μας

επισκεφθεί κανένας τουρίστας φέτος το καλοκαίρι!

Τελευταία Νέα