Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ρωτήθηκε ξανά και ξανά για τις μετεκλογικές συνεργασίες στη Θεσσαλονίκη (χρειάστηκε να απαντήσει σε μια τέτοια ερώτηση σχεδόν τόσες φορές όσες ο συριζαίος πρόεδρος κλήθηκε να μιλήσει για το σενάριο ενός τσιπρικού κόμματος). Με ποιο κόμμα – υπαρκτό ή απ΄ αυτά που φημολογείται ότι βρίσκονται στα σκαριά – θα μπορούσε να συγκυβερνήσει το δικό του. Με ποιο δεν θα μπορούσε. Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να πάρει μέρος σε μια συμμαχία. Ποιες είναι οι κόκκινες γραμμές του. Ετσι, λοιπόν, επαναλάμβανε σχεδόν μονότονα ότι «έστω και με μία ψήφο το ΠΑΣΟΚ μπροστά από τη ΝΔ, ο τόπος θα έχει άλλη κυβέρνηση, άλλη πολιτική, πολιτική αλλαγή». Αλλά δεν έδωσε το παραμικρό συγκεκριμένο στοιχείο για το πώς φαντάζεται έναν δυνητικό κυβερνητικό του εταίρο (εντάξει, κάποιοι παρατήρησαν ότι δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο μιας συμπόρευσης με τον Τσίπρα στην περίπτωση που εκείνος επιστρέψει στην «ενεργό πολιτική» ως ιδρυτής ενός νέου φορέα, αφού αποκρίθηκε «έχω αποδείξει ότι όταν χρειαστεί στη Βουλή και πάντα στο προσκήνιο, είμαι έτοιμος να συνεργαστώ για να πετύχουμε συγκεκριμένους στόχους απέναντι στη ΝΔ» στο σχετικό ερώτημα). Παραδέχτηκε επίσης επανειλημμένα πως το Κίνημα έχει κυβερνητικές φιλοδοξίες.
Βουνό
Το ομολόγησε, ωστόσο, χωρίς να εξηγήσει πώς ακριβώς θα δουλέψει για να τις εκπληρώσει όταν η ψαλίδα με την πρώτη ΝΔ παραμένει διψήφια – και γαλάζιοι σημειώνουν ότι στα γκάλοπ δεν φαίνεται να αποκτά τη δυναμική που απαιτείται για να τους πλησιάσει. Μερικοί μελετητές των μετρήσεων λένε πως είναι ένας επικεφαλής ο οποίος γράφει μικρότερα νούμερα από το κόμμα του, υπογραμμίζοντας ότι στον δείκτη καταλληλότητας για την πρωθυπουργία δεν έχει πιάσει ποτέ ένα ποσοστό απ’ αυτά που έγραφαν στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν οι αρχηγοί της αξιωματικής αντιπολίτευσης ως εν αναμονή πρωθυπουργοί. Στη δική του ανάλυση, βέβαια, το ΠΑΣΟΚ ενισχύεται λίγο-λίγο. Παρότι πέρασε δύσκολα κι έζησε μια μακρά περίοδο εκλογικής εξαΰλωσης, «με μεγάλο αγώνα, με μεγάλη προσπάθεια, με μεγάλη πίστη», όπως υποστήριξε, έφτασε να διεκδικεί πάλι μια νίκη έναντι της ΝΔ. Οποιος βλέπει τις δημοσκοπικές μπάρες και πίτες, πάντως, δεν συμμερίζεται την ανδρουλακική αισιοδοξία. Διακρίνει την πιθανότητα κυβερνητικού μέλλοντος για το ΠΑΣΟΚ μόνο μέσα σε έναν συνασπισμό δυνάμεων. Γι’ αυτό, η άρνησή του να σταθμίσει τα πραγματικά δεδομένα είναι ένα εμπόδιο που εκείνος βάζει στην πράσινη ανάβαση. Για να κατακτήσει κανείς το βουνό της εξουσίας, άλλωστε, πρέπει πρώτα να νικήσει τον ίδιο του τον εαυτό σκαρφαλώνοντας.
