Βλέπω ήδη αγριεμένα πρόσωπα γύρω μου. Αυτή τη φορά δεν αρνούνται το σκάνδαλο, δεν λένε πως είναι ένα ανθρώπινο λάθος, δεν πατάνε πάνω σε κάποιες ακρότητες της αντιπολίτευσης, εδώ δεν υπάρχουν άλλωστε αυθαίρετες εικασίες για ξυλόλια αλλά αδιάψευστα έγγραφα και ηχογραφημένες συνομιλίες. Κάποια στιγμή πήγαν να κάνουν κάποια σύνδεση με την υπόθεση των υποκλοπών («εκεί σας πείραζαν οι παρακολουθήσεις των τηλεφώνων, εδώ τις χειροκροτείτε»), αλλά δεν τους βγήκε. Υστερα υποστήριξαν το γνωστό αφήγημα για τις χρόνιες παθογένειες του ελληνικού πολιτικού συστήματος («σιγά μην ανακαλύψατε την Αμερική, εδώ και μισό αιώνα τρώνε τις επιδοτήσεις, ως κι οι πέτρες το ξέρουν»), αλλά τους άδειασε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός με το διθυραμβικό «Αποτύχαμε».
Οπότε κατέφυγαν στο πιο ασφαλές, το πιο κατηγορηματικό, το πιο αφοπλιστικό επιχείρημα: δηλαδή τι θέλεις, να έρθει ξανά ο Τσίπρας;
Είναι αλήθεια πως ο τελευταίος είναι τυχερός. Κανονικά αυτές τις μέρες θα επικρατούσε ειδησεογραφική ξηρασία, οπότε όλοι θα θυμούνταν, κι αυτά που θα θυμούνταν δεν θα ήταν ευχάριστα για τον πρώην αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ. Ομως η Λάουρα Κοβέσι είχε άλλη άποψη. Κι έτσι, αντί για το παραλίγο μοιραίο δημοψήφισμα ασχολούμαστε με τα δυνάμει μοιραία βοσκοτόπια. Ο δύστυχος ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μάταια υποδυόταν χθες στο μπρίφινγκ τον Μένιο Κουτσόγιωργα υποστηρίζοντας ότι ο Τσίπρας δεν δικαιούται διά να ομιλεί και ότι «κάνει έναν άστοχο αντιπερισπασμό για να ξεπλυθεί πολιτικά». Ναι, αν είχαμε βγει από την Ευρώπη εξαιτίας των εγκληματικών χειρισμών του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα δεν θα αναγνωρίζαμε καν τη δικαιοδοσία της ρουμάνας εισαγγελέα, έλα όμως που δεν βγήκαμε και τώρα πρέπει να πληρώσουμε τα λεφτά.
Είπε κι άλλα ενδιαφέροντα χθες ο Παύλος Μαρινάκης. Οτι τους πολίτες τούς ενδιαφέρει το «διά ταύτα», να επιστραφούν τα ευρώπουλα δηλαδή και τέλος καλό, όλα καλά, πάμε για τρίτη τετραετία. Οτι οι παραιτηθέντες «ζήτησαν οι ίδιοι την παραίτησή τους» (μα πώς γίνεται αυτό;), ότι οι παραιτήσεις τους είναι «πολιτικές» (διαφέρουν δηλαδή από τις κανονικές;) και ότι δεν σχετίζονται αναγκαστικά με το ζήτημα του ΟΠΕΚΕΠΕ (υπάρχουν κι άλλοι λόγοι δηλαδή;). Α, αναφέρθηκε και στον Πλεύρη, όσοι του ασκούν κριτική, λέει, είναι «αυτοί που ανακαλύπτουν νεκρές Μαρίες» κι «έχουν σκοπό να βλάψουν τη χώρα», πάνω λοιπόν που λέγαμε ότι θα τη γλιτώσουμε με ένα απαξιωτικό «κλαπατσίμπαλοι» να ‘σου κι η κατηγορία της εθνικής προδοσίας.
Ωραία όλα αυτά, επιμένουν οι αγριεμένοι, αλλά τελικά ποιος θέλεις να μας κυβερνήσει, ο έξω από δω ή μήπως κανένας Ανδρουλάκης; Μα δεν πάει έτσι αδέρφια. Δεν μετράει μόνο το «διά ταύτα». Υπεύθυνος πολίτης είναι ο ενημερωμένος πολίτης. Και ενημερωμένος πολίτης είναι αυτός που δεν φορά παρωπίδες, δεν συγκρατεί μόνο αυτά που συμφωνούν με την ιδεολογία του, ακούει, διαβάζει, μαθαίνει και κρίνει. Το τι θα ψηφίσει στη συνέχεια είναι ασφαλώς προσωπική του υπόθεση.
