«Όταν κάποια μέρα θα με διαβάσεις, θα έχεις τρυφερές αναμνήσεις από μια ζωή που έχει παρέλθει, σε μια εποχή όχι πιο ασφαλή όπως τότε, κι ίσως ανακαλύψεις πως η ασφάλεια που πάντα προσπαθούσα να σου εμφυσήσω δεν ήταν τελικά και τόσο στέρεη. Μέσα μου ζούσαν, όπως και σε κάθε πατέρα, οι φόβοι για το τι μέλλει γενέσθαι και για τον χρόνο που κυλάει: “Έχουν να δουν πολλά τα μάτια των ανθρώπων/και να μάθουν. Προτού τα δει, κανείς το μέλλον να μαντέψει δεν μπορεί/ και τι τον περιμένει” (Σοφοκλής, Αίας). Κάποτε σου διάβασα τους τελευταίους στίχους του Αίαντα, όμως τους διάβαζα για μένα καθώς σε κοίταζα στα μάτια. Δεν έχει νόημα να μαντεύουμε το μέλλον, αλλά να καλλιεργούμε τη βεβαιότητα στην αθανασία των δεσμών. Ένας δεσμός διαρκεί για πάντα. Και στους δεσμούς θα βρούμε τη δύναμή μας.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
