Κι ήταν εκείνο το απομεσήμερο που την είδα. Κόκκινα μαλλιά, κόκκινο μαντήλι κι ο ήλιος γυρτός ώχρα ζεστή πάνω στο χοντροκόκκινο των τοίχων των σπιτιών της Ρώμης. Κόκκινη πόλη. Κόκκινοι οι καημοί εντός μου. Και αυτή η κόκκινη Ερι. Εριφύλη τη λέγαν. Μα οι compagni τη λέγαν Ερι, Eri Rossa ή και Greca rossa.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
