«Χθες ένα παιδί βγήκε έξω να ανακαλύψει τον κόσμο, έπιασε μια λιβελούλα και την έβαλε σ’ ένα κουτί, τρόμαξε που ο ουρανός γέμισε κεραυνούς, έκλαψε όταν τ’ αστέρια έπεφταν στη γη. Και οι εποχές πάνε γύρω γύρω, και τα ξύλινα αλογάκια πάνε πάνω-κάτω, κι είμαστε όλοι παγιδευμένοι στο καρουζέλ του χρόνου. Δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω, μόνο να κοιτάξουμε εκεί απ’ όπου ήρθαμε. Και να πηγαίνουμε γύρω γύρω, γύρω γύρω, στο παιχνίδι των κύκλων». Το τραγούδι («The circle game») γράφτηκε από την Τζόνι Μίτσελ το 1966, αλλά πολλοί το θυμούνται από την ταινία «Φράουλες και αίμα» («The Strawberry Statement», 1970) που βασιζόταν χαλαρά στο ομώνυμο βιβλίο του Τζέις Σάιμον Κούνεν για τις καθιστικές διαμαρτυρίες του 1968 στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης – και την κατάληξή τους με τη βίαιη απομάκρυνση των φοιτητών από την αστυνομία. Εκείνη τη χρονιά οι φοιτητικές διαδηλώσεις, εξεγέρσεις και καταλήψεις είχαν φουντώσει στην Αμερική και αλλού στον κόσμο για τον πόλεμο στο Βιετνάμ και τον ρατσισμό και όσοι ήταν νέοι τότε πίστεψαν ότι «κάτι αλήθεια συμβαίνει εδώ» όπως τραγούδησε, την επόμενη χρονιά, ο Διονύσης Σαββόπουλος.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή