Η προσπάθεια του Πούτιν να απαντήσει στην ουσιαστική αντεπίθεση της Ουκρανίας με μερική επιστράτευση πλέον και στις μεγάλες πόλεις, και στη Μόσχα, πλέον και στη μεσαία τάξη, προσκρούει σε ένα φαινόμενο πρωτοφανές για αυταρχικό κράτος. Πλήθος νέων ανδρών εκμεταλλεύεται τις δυνατότητες διαφυγής από τη χώρα που υπάρχουν ακόμα και δραπετεύει. Πολλοί υποψήφιοι στρατεύσιμοι, δηλαδή, προτιμούν τη δύσκολη και αβέβαιη ζωή του εμιγκρέ, μακριά από τη χώρα, τη γλώσσα και την όποια επαγγελματική κατάκτησή τους από το να στελεχώσουν τον στρατό και σύντομα να βρεθούν στο μέτωπο για να πολεμήσουν εχθρούς με τους οποίους δεν αισθάνονται να τους χωρίζει τίποτα – μάλλον τους ενώνει ένα κοινό δύσκολο παρελθόν αλλά και η διεκδίκηση ενός μέλλοντος ελευθερίας και προόδου, αφού η ελευθερία και η πρόοδος είναι η καθημερινότητα του δυτικού κόσμου, κατάκτηση που πολλοί μαγεμένοι από φορτισμένα «υψηλά» ιδανικά την υποτιμούν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή