Συναυλία στη Λεμεσό με Νικολόπουλο

Φέτος αρχές Ιούνη, ύστερα από αρκετά χρόνια και λόγω πανδημίας βέβαια, βρέθηκα στη Λεμεσό σε μια μεγάλη συναυλία με τον Χρήστο Νικολόπουλο. Και κάθε φορά που βρίσκομαι μαζί του στη σκηνή βλέποντας τον να μου παίζει μπουζούκι και εγώ να τραγουδάω τα τραγούδια του, νιώθω βαθιά συγκίνηση και άπειρη χαρά γιατί σκέφτομαι πως έχω πλάι μου ολοζώντανο έναν θρύλο του λαϊκού μας τραγουδιού! Και θέλω να μοιραστώ το δέος και την υπερηφάνειά μου!

Μικρή Επίδαυρος με Τακίμ

Τη συναυλία με τους Τακίμ και την Ελένη Βιτάλη στη Μικρή Επίδαυρο την περίμενα πώς και πώς! Και γιατί λατρεύω τους Τακίμ και γιατί δεν είχε τύχει να πάω ποτέ στην Επίδαυρο! Η βραδιά ήταν μαγική. Στο τέλος της συναυλίας ήρθε ένα ζευγάρι Γερμανών και μου είπε ήσουν καταπληκτική! Πού μπορούμε να βρούμε δίσκους σου και πού και πότε μπορούμε να σε ξανακούσουμε; Συγκινήθηκα…

«Λιπάσματα» με Τακίμ

Η συναυλία στο φεστιβάλ Λιπασμάτων με τους Τακίμ είχε 3.000 κόσμο, ήταν σαν συναυλία ροκ! Είχε τόση νεολαία σε μια συναυλία με τραγούδια της Σμύρνης και της Μικράς Ασίας και τα τραγουδούσαν μαζί μας και χόρευαν όλοι! Η κόρη μου 12 χρόνων μπροστά μπροστά τραγουδούσε το «Στο ‘πα και στο ξαναλέω» με ένα τεράστιο χαμόγελο!  Επιτυχία μαζί με ευτυχία!

Βαϊμάρη

Τον Ιούλιο βρέθηκα στη Γερμανία στη Βαϊμάρη για ένα workshop και συναυλίες σε ένα σμίξιμο ελληνικών, klezmer και τούρκικων ακουσμάτων. Ηταν μια μοναδική εμπειρία. Ομως η πρώτη συναυλία έγινε ασυνήθιστα 7 το απόγευμα σε χώρο τύπου κλαμπ με τον ήλιο να μας βαράει κατακούτελα! Εγώ δε με ημικρανία… Εκεί λοιπόν που τραγουδάω ζαβλακωμένη κοιτάω τον ουρανό και βλέπω μια λωρίδα με τα χρώματα της ίριδας και ένα αερόστατο σαν αυτό του Φιλέα Φογκ να ίπταται! Ηταν σαν όνειρο. Μια εικόνα απερίγραπτη και είπα Θεέ μου σε ευχαριστώ για αυτά τα θαύματα!

Δίον

Στο αρχαίο Θέατρο Δίον αρχές Αυγούστου τραγούδησα με την ορχήστρα Ιωνία Βόλου και τον Θοδωρή Κοτονιά το «Ενθύμιον Σμύρνης». Ενας κύριος στο τέλος της δεύτερης συναυλίας μου σφίγγει το χέρι και μου λέει… δεν ξέρω με ποια να σε συγκρίνω, δεν συγκρίνεσαι… Τάνια Τσανακλίδου και πιο πάνω! Σοκ εγώ! Να κάτι τέτοια με κρατάνε όταν σκέφτομαι να παρατήσω το τραγούδι.

Δήλεσι

Στο Δήλεσι στον Κοκκινόβραχο έδωσα φέτος μια από τις προσωπικές μου συναυλίες. Ηταν μια βραδιά όπου όλα κύλησαν και πήγαν κατ’ ευχήν. Την αναφέρω κυρίως γιατί οι άνθρωποι του Δήμου που τη διοργάνωσαν ήταν άψογοι σε όλα με μεγάλο σεβασμό απέναντι σε αυτό που παρουσίασα εκεί και τα έκαναν όλα εύκολα. Και ο σεβασμός στο πρόσωπο και το έργο του καλλιτέχνη εμένα με συγκινεί και αποτελεί το Α και το Ω για να έχω δύναμη να κάνω αυτό που ξέρω από καρδιάς.