Τα παιδιά και τα αποπαίδια, το διπλό πρόσωπο της μοναξιάς

Σε λίγες μέρες ξεκινούν την εργασία τους οι πιο σκληρά εργαζόμενοι: τα παιδιά, οι μαθητές/τριες και οι φοιτητές/τριες. Πολλά μαθήματα – γνωστικά αντικείμενα, πολλές απαιτήσεις. Το πρωί σχολείο, μετά ολοήμερο, μετά φροντιστήριο, μετά αγγλικά ή δεύτερη ξένη γλώσσα, μετά γυμναστήριο ή μπαλέτο, μετά επανάληψη στο σπίτι, α και μια ερευνητική εργασία πάνω σε ένα θέμα που τους ζητήθηκε. Υπάρχει εκνευρισμός στο σπίτι, τα παιδιά θέλουν να ξεδώσουν ηλεκτρονικά, οι γονείς να ξεφορτώσουν μπροστά στην τηλεόραση. Κάθε μέρα για δώδεκα χρόνια θα γεμίζουν το βράδυ την τσάντα, θα τρέχουν το πρωί, «σ’ το είπα θα αργήσουμε», και μετά, αν είναι τυχερά, άλλα τέσσερα ή πέντε χρόνια στο πανεπιστήμιο. Και εκεί πολλά μαθήματα, συχνά δυσανάλογες απαιτήσεις, σκληρές εξεταστικές, «με έκοψε πάλι» ή «ο τσιγκούνης, 6,9».