«Εθνικός διασώστης»

«Εθνικός διασώστης»...

To παλικάρι ονομάζεται Ιάσων Αποστολόπουλος, έχει αποκληθεί «εθνικός διασώστης», διότι είχε ξεχωρίσει ανάμεσα στο πλήθος των περίεργων κάθε λογής και προέλευσης που είχαν εγκατασταθεί προς ετών στη Λέσβο προκειμένου να διευκολύνουν την κατάσταση με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες που έφταναν στο νησί. Με την πάροδο των ετών, και με την έφεση του ΣΥΡΙΖΑ να υιοθετεί οτιδήποτε και οποιονδήποτε θεωρεί ότι μπορεί να του φέρει ψηφαλάκια σε έναν κόσμο ο οποίος είναι κάτω από τα ραντάρ, ήρθε και η «υιοθεσία» του Ιάσονα. Και τον ανήγαγε σε αυθεντικό διακινητή (ηρεμήστε, άλλο θέλω να πω) κάθε είδησης που αφορά το Μεταναστευτικό / Προσφυγικό.

Τις προάλλες παρακολουθήσαμε το σόου που του οργάνωσε ο Στέλιος Κούλογλου στις Βρυξέλλες, στη διάρκεια του οποίου κατήγγειλε την Ελλάδα για ένα πλήθος εγκληματικών ενεργειών στα θαλάσσια σύνορά της, εις βάρος, υποτίθεται, μεταναστών - προσφύγων που προσπαθούσαν να εισέλθουν στη χώρα.

Η ακρίβεια των συγκεκριμένων καταγγελιών του νομίζω αποτυπώνεται σε μια καινούργια καταγγελία του περιώνυμου Ιάσονος, ο οποίος τώρα, κατά πληροφορίες, βρίσκεται στην Ιταλία, διότι στο Αιγαίο το Λιμενικό δεν αφήνει πολλά περιθώρια για να εξασκήσει τη «δουλειά». Από την Ιταλία, όπου βρίσκεται λοιπόν, αποφάσισε να καταγγείλει την Ισπανία και το Μαρόκο, ότι σκοτώνουν πρόσφυγες και μετανάστες. Ιδού η καταγγελία Ιάσονος «εθνικού διασώστη», μέσω twitter:

«Η μεγαλύτερη σφαγή μεταναστών στα ευρωπαϊκά χερσαία σύνορα. 31 νεκροί ως τώρα και εκατοντάδες τραυματίες στο φράχτη της # melilla #Nador μετά την φρικαλέα καταστολή (πραγματικά πυρά) από τη μαροκινή και ισπανική αστυνομία. Δεκάδες τραυματίες κείτονταν αβοήθητοι και πέθαναν τη νύχτα».

Τρομερό;

...ο μικρός Πινόκιο

Ασφαλώς, αλλά ας δούμε και την πραγματικότητα, έτσι όπως την περιγράφουν τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία (Reuters για παράδειγμα). Οντως, το Σάββατο που μας πέρασε, περίπου 2.000 άτομα, Αφρικανοί, νεαρής ηλικίας, προσπάθησαν να εισβάλουν στον ισπανικό θύλακο της Μελίγια στο Βόρειο Μαρόκο. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει. Κατά καιρούς εκατοντάδες ή χιλιάδες Αφρικανοί συνωστίζονται έξω από τον θύλακο, προσπαθώντας να περάσουν μέσα σε αυτόν και δι' αυτού στην Ευρώπη. Η σφοδρότητα της σαββατιάτικης εισβολής αιφνιδίασε τις ισπανικές δυνάμεις ασφαλείας όπως και τις μαροκινές, που προσπάθησαν να τους ανακόψουν έξω από την περίφραξη του θυλάκου. Αποτέλεσμα, μερικές δεκάδες από αυτούς, οπλισμένοι με αυτοσχέδια όπλα, οξέα κ.λπ. κατάφεραν να εισχωρήσουν στη Μελίγια. Οι υπόλοιποι αποκρούστηκαν. Στις σκηνές χάους που επικράτησαν προκειμένου να αποτραπεί η εισβολή και των υπολοίπων, εκατοντάδες ποδοπατήθηκαν, άλλοι τραυματίστηκαν από τις επιχειρήσεις των αστυνομικών και των δύο πλευρών να τους απωθήσουν από την περίφραξη, αλλά κανένα πρακτορείο δεν αναφέρει ό,τι «είδε» ο Ιάσονας με τα μάτια της... ψυχής του! Οτι πυροβολήθηκαν. Με πραγματικά πυρά. Είκοσι τρεις νεκροί είναι ο τραγικός απολογισμός - όχι 31 όπως τους «μέτρησε» εκ του μακρόθεν ο Ιάσονας. Οι δε τραυματίες είναι 108, και όχι «δεκάδες που κείτονταν αβοήθητοι και πέθαναν τη νύχτα», όπως κατήγγειλε ο «διασώστης».

Τούτων δοθέντων, την επόμενη φορά που ο Κούλογλου θα πάρει αγκαζέ αυτό το αγόρι και θα το πάει Βρυξέλλες για να καταγγείλει τη χώρα του, Βρυξελλιώτες και ημεδαποί να έχουμε τον νου μας με το τι λέει ο μικρός... Πινόκιο.

Δικαίωμα εδώ και 36 χρόνια

Επειδή σε αυτή τη χώρα ξεχνάμε εύκολα, ισοπεδώνουμε ευκολότερα και κατεδαφίζουμε σε χρόνο dt, και επειδή, επίσης, βαφτίζουμε προοδευτικό και μεταρρυθμιστικό ό,τι παπάτζα σερβίρεται από τα επικοινωνιακά επιτελεία των κομμάτων, ας θυμηθούμε αυτό: τον Μάιο του 1986, ακριβώς 36 χρόνια πριν, μια ελληνίδα πολιτικός, η Μαρία Κυπριωτάκη, έφερε στη Βουλή τον νόμο για την αποποινικοποίηση των αμβλώσεων!

Η Μαρία, που είχε τοποθετηθεί από τον Ανδρέα υφυπουργός Υγείας, ήταν γυναικολόγος, και γνώριζε καλά τι σήμαινε για τις γυναίκες να τρέχουν να υποβληθούν σε άμβλωση, εν κρυπτώ, πληρώνοντας έναν σκασμό λεφτά σε σκιτζήδες γιατρούς και με σοβαρό κίνδυνο της υγείας τους.

Κατάφερε να ψηφιστεί ο νόμος, κόντρα σε θεούς και δαίμονες, βάζοντάς τα με ένα απίστευτο μέτωπο παράνοιας, οπισθοδρομικότητας και συμφερόντων, στο οποίο συνασπίζονταν από τη Νέα Δημοκρατία μέχρι την επίσημη Εκκλησία και μέχρι τους μεγαλογιατρούς της εποχής και τους κλινικάρχες! Περιττό δε να περιγράψω μέσα σε τι κόλαση ψηφίστηκε στη Βουλή ο νόμος, εξαιτίας των αντιδράσεων της τότε αντιπολίτευσης και τι έγραφαν οι εφημερίδες της εποχής για τον Ανδρέα, το ΠΑΣΟΚ, τη Μαρία.

Τριάντα έξι χρόνια πριν λοιπόν, οι γυναίκες στην Ελλάδα κατέκτησαν ένα δικαίωμα, το οποίο σήμερα, στην «προοδευτική» Αμερική, καταργείται.

Χάρις στο πείσμα και το πάθος μιας γυναίκας, της Μαρίας Κυπριωτάκη, και χάρις σε μια πραγματικά προοδευτική κυβέρνηση, την κυβέρνηση της Αλλαγής.

Αυτά, για να θυμούνται οι παλαιότεροι, και να μαθαίνουν οι νεότεροι...

Θα σαρώσει ή μήπως όχι;

Οχι πως δεν το περίμενα, αλλά να ομολογείται με τόση ωμότητα, όπως και να το κάνεις, όπως και να το δεις, είναι θέμα. Κατά τον «Λεγάμενο» λοιπόν, οι ευρωπαίοι σοσιαλιστές που τον καλούν κάθε τόσο στις διασκέψεις τους, και εκείνος μετέχει ως «παρατηρητής» για τις ανάγκες του ρόλου του (αριστερός στην Ελλάδα, ...σοσιαλδημοκράτης στο εξωτερικό), είναι εκείνοι που πιέζουν για μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ. Το είπε ο ίδιος σε χθεσινή συνέντευξή του στο Euroaktiv, αναφέροντας επί λέξει τα ακόλουθα:

«Οι Ευρωσοσιαλιστές είναι προφανές ότι θα επιθυμούσαν μια κυβέρνηση προοδευτική στην Ελλάδα με τη συνεργασία του μεγαλύτερου κόμματος της ευρύτερης Αριστεράς, με το μικρότερο κόμμα του χώρου αυτού της Κεντροαριστεράς. Αυτό θα επιθυμούσαν, είναι προφανές»!

Ομως για μένα, το σημαντικότερο κομμάτι αυτής της συνέντευξης ήταν η παραδοχή του, έμμεση μεν αλλά παραδοχή, πως όσα λέει για το πώς θα σαρώσει στις εκλογές είναι μία ακόμη «παπάτζα». Διότι μόνος του παραδέχεται τα ακόλουθα:

«Αν στις εκλογές με απλή αναλογική βγει πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ, τότε είναι βέβαιο ότι θα ανοίξει ο δρόμος για τη συγκρότηση της προοδευτικής κυβέρνησης, με όσες δυνάμεις μπορούν να συμβάλουν ώστε να διαμορφωθεί η κοινοβουλευτική πλειοψηφία από την πρώτη Κυριακή, χωρίς να χρειαστεί να πάμε σε δεύτερη εκλογική αναμέτρηση».

«ΑΝ». «Αν κερδίσει». Οχι «θα σαρώσει». Ούτε καν ότι «θα υπερισχύσει». Γλώσσα λανθάνουσα τ' αληθή λέγει - έχουν πει άλλοι, σοφότεροι ημών...

Μία σπουδαία στιχουργός

Το τραγούδι φέρει τον τίτλο «Απόψε σιωπηλοί», το είχε τραγουδήσει εκεί στις αρχές της δεκαετίας του '90 ο αξεπέραστος Νίκος Παπάζογλου, και όλοι είχαν σταθεί στη δωρική λιτότητα της φωνής του Νικόλα, αλλά κανείς στους στίχους. Αφήνω εδώ ένα μικρό του μέρος - είναι το ρεφρέν:

«Δε θέλω να 'μαστε ούτε φίλοι ούτε εχθροί

Θέλω να μη θυμάμαι

κι ούτε να ξέρω πού θα πας και ποια είναι αυτή

Θέλω ένα όνειρο μονάχα να 'ναι

κι όταν ξυπνήσω το πρωί να είσαι εκεί

για να μου πεις να μη φοβάμαι».

Και το αφήνω, ως μικρή τιμητική αναφορά στη μνήμη της Βάσως Αλλαγιάννη, μιας σπουδαίας στιχουργού και ποιήτριας, που έφυγε χθες από τη ζωή. Ησυχα κι απλά όπως την έζησε. Καλό της, ταξίδι...