Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Την Παρασκευή έκανα λίγο πλάκα με την υποψηφιότητα του Πανουργιά Παπαϊωάννου, του προέδρου της Λαμίας, στις εκλογές της Σουπερλίγκας. Εγραφα μάλιστα ότι κακώς άργησε να την υποβάλει αφού με το ιστορικό όνομα «Πανουργιάς» έπρεπε να ηγηθεί της Λίγκας το 2021, όταν γιορτάζαμε τα διακόσια χρόνια του ξεσηκωμού του γένους. Ο Παπαϊωάννου κοιμήθηκε για ένα βράδυ «πρόεδρος της Λίγκας»: τόσο σίγουρος ήταν για τη νίκη του στις εκλογές (στις οποίες αρχικά έμοιαζε μοναδικός υποψήφιος) ώστε την Παρασκευή το πρωί δήλωνε πως δεν θα αποσύρει την υποψηφιότητά του «όποιος κι αν εμφανιστεί ως αντίπαλος». Ο πρόεδρος της Λαμίας έχει χιούμορ. Πριν από τρία χρόνια είχε δηλώσει ότι τα παιχνίδια της ομάδας του «τα παρακολουθούν στην τηλεόραση πιο πολλοί από αυτούς που βλέπουν τα ματς της Ρεάλ Μαδρίτης» και τον περασμένο Ιανουάριο είχε πει ότι υπάρχουν τρεις ομάδες που συμμετέχουν σε έναν πλειστηριασμό για να αποκτήσουν από τη Λαμία τον Αντέτζο (δεν ήταν η μία η Ρεάλ;). Από τα νεύρα του, όταν απέσυρε την υποψηφιότητά του, αρνήθηκε να ψηφίσει τον Βαγγέλη Μαρινάκη, που εκλέχτηκε στη θέση του προέδρου πανηγυρικά συγκεντρώνοντας όλους τους διαθέσιμους ψήφους: ο ΠΑΟΚ, η ΑΕΚ και ο Παναθηναϊκός δεν θα τον ψήφιζαν γιατί είμαστε στην Ελλάδα. Βέβαια οι τρεις δεν μπορούσαν και να ψηφίσουν έναν κοινό υποψήφιο και για αυτό την πάτησε ο γίγαντας Πανουργιάς. Στο τέλος έμεινε χωρίς υποστηρικτές.
Μαξίμου
Την Παρασκευή έγραφα ότι μου φαινόταν παράδοξο πως κάποιος που το 2020 είπε αντίο στην ομάδα του, δυο χρόνια μετά θα γινόταν ηγέτης του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Το πράγμα ήταν ακόμα χειρότερο. Τον Παπαϊωάννου δεν θα τον ψήφιζε ποτέ ο Παναθηναϊκός, που δεν θα ψήφιζε ποτέ κάποιον που υποστηρίζει η ΑΕΚ. Σίγουρα δεν θα τον ψήφιζε ο Παναιτωλικός που θεωρούσε πως αυτός πανηγύριζε, όταν τον παρέπεμψαν σε δίκη για υποβιβασμό. Μου μοιάζει απίθανο να τον ψήφιζε ο Λεβαδειακός και φυσικά ο Ολυμπιακός, ο Αρης, ο Ιωνικός, ο ΟΦΗ και ο Ατρόμητος δεν τον θεωρούσαν τον καταλληλότερο υποψήφιο. Πώς να έβγαινε ο άνθρωπος; Είναι πραγματικά να απορείς ποιος τον έπεισε ότι είχε ελπίδες! «Δεν έχουμε πάρει χρήματα από το στοίχημα από την κυβέρνηση. Πήραμε μια προκαταβολή τον Μάρτιο και μετά σιωπή. Τον σκέφτεσαι τον Πανουργιά στο Μαξίμου; Δεν θα τον άφηναν να πλησιάσει οι φύλακες» μου έλεγε ένας πρόεδρος το Σάββατο. Του είπα ότι υπερβάλει: όλους τους βλέπουν στο Μαξίμου. Ειδικά αυτούς στους οποίους μπορεί να πουν «όχι», τους κερνάνε και καφέδες.
ΦΠΑ
Ωστόσο, παρόλο που δεν καταλάβαινα την υποψηφιότητα, δεν περίμενα πως αντί του Παπαϊωάννου, θα είχαμε στη Σουπερλίγκα επιστροφή του Μαρινάκη. Κακώς βέβαια δεν το περίμενα, γιατί όσο το σκέφτομαι το πράγμα έμοιαζε επιβεβλημένο. Την περασμένη εβδομάδα έγινε γνωστό από την κυβέρνηση ότι υπάρχει σκέψη στα εισιτήρια των γηπέδων να επιστρέψει ο ΦΠΑ της τάξης του 24%. Οχι χρήματα από το στοίχημα δεν θα έπαιρναν οι ΠΑΕ, αλλά το πιθανότερο είναι ότι θα τους έπαιρναν και τις προκαταβολές που τους έδωσαν.
Αποστάσεις
Η κυβέρνηση (και δεν μιλάω για τον υφυπουργό Λευτέρη Αυγενάκη που κάνει ό,τι μπορεί για να τους ικανοποιεί όλους) έχει καιρό τώρα πάρει αποστάσεις από την πιθανότητα να βοηθήσει το ποδόσφαιρο για τρεις λόγους. Ο πρώτος και σημαντικότερος είναι γιατί έχει σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθεί. Ο δεύτερος γιατί κάθε φορά που κάτι τολμά, συνασπίζονται εναντίον της διάφοροι που παίζουν με τις αντοχές της: η περίπτωση του Θοδωρή Ζαγοράκη είναι η πιο χαρακτηριστική - τον έδιωξαν οι ίδιοι που έφεραν τον συγκρουσιακό Τάκη Μπαλτάκο, για την εκλογή του οποίου οι ψηφοφόροι του πανηγύριζαν γιατί «θα κηρύξει αντάρτικο στον Μητσοτάκη». Ο τρίτος λόγος είναι ότι η κυβέρνηση θεωρεί πως η Ολιστική Μελέτη που προέκυψε μετά τη συμφωνία της με τις FIFA/UEFA δημιουργεί για το επαγγελματικό ποδόσφαιρο ένα πλαίσιο αυτονομίας. Μόνο που πρέπει, κατά την κυβέρνηση, κάτι να κάνουν οι ΠΑΕ και να το διεκδικήσουν. Δεν μπορεί η ίδια να εποπτεύει και την εφαρμογή του πλαισίου, αν οι ΠΑΕ δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους για να το κάνουν πράξη - είναι σαν τον ακούω τον Γρηγόρη Δημητριάδη ή τον Γιώργο Γεραπετρίτη. Ποιος θα μπορούσε να επιβάλει την αυτονομία που το επαγγελματικό ποδόσφαιρο έχει ανάγκη για να σώσει πρώτα από όλα τα ίδια τα χρήματά του; Ο Πανουργιάς ή ο Μαρινάκης; Παρά το ηρωικό του ονόματος του Παπαϊωάννου, οι ΠΑΕ πιστεύουν το δεύτερο.
Μήνυμα
Ο Μαρινάκης είπε στο μήνυμά του ότι χρειάζεται ένα μορατόριουμ συνεργασίας των ιδιοκτητών των μεγάλων ομάδων για να φτιάξουν κάτι καλό για το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Δεν ξέρω αν μπορεί να βρει συνομιλητές μεταξύ των «μεγάλων» και αν πέντε χρόνια αρκούν. Το βέβαιο είναι ότι μέσα σε μια πενταετία καταστράφηκε ό,τι καλό είχε συμβεί. Το 2010-11, όταν ο Μαρινάκης έγινε για πρώτη φορά πρόεδρος, η Σουπερλίγκα είχε από χορηγικά προγράμματα περίπου 35 εκατ. ευρώ έσοδα: από τον ΟΠΑΠ μόνο είχε εισπράξει τότε 30 εκατ. ευρώ. Την ίδια χρονιά, ο Μαρινάκης είχε υπογράψει για λογαριασμό της Λίγκας με τη Νova το πρώτο τηλεοπτικό συμβόλαιο στην ιστορία, στο οποίο μοναδικός συμβαλλόμενος με τη συνδρομητική τηλεόραση ήταν η Λίγκα. Ηταν η πρώτη και η μοναδική φορά που όλες οι ομάδες είχαν την ίδια τηλεοπτική στέγη και το όνειρο της κεντρικής διαχείρισης είχε γίνει πράξη - σημειωτέον αυτή άντεξε μέχρι που την έσπασε ο ΠΑΟΚ μερικά χρόνια αργότερα. Το 2015, μετά από μόλις πέντε χρόνια δηλαδή τα έσοδα του συνεταιρισμού από χορηγίες ήταν 20% λιγότερα από το 2011, το 2017 ήταν 40% λιγότερα και το 2018 65%! Η Nova που το 2010 είχε πληρώσει για τα ματς του ελληνικού πρωταθλήματος 55 εκατ. ευρώ, το 2017 εξασφάλισε τα ίδια ματς πληρώνοντας μόλις 30 εκατ. μεμονωμένα στις ομάδες. Οσο για τους χορηγούς; «Πιο πολύ μας ένοιαζε τότε να μη στεναχωρήσουμε τον μεγάλο χορηγό, παρά να διεκδικήσουμε χρήματα» μου έλεγε ένας από τους ανθρώπους, που έζησε και την ακμή και την παρακμή.
Ονειρα
Σήμερα μιλάνε όλοι ξανά για κεντρική διαχείριση - οι μικρότεροι μπας και σωθούν γιατί του χρόνου όλων τα τηλεοπτικά συμβόλαια λήγουν. Επί Μαρινάκη υπήρξε, αλλά με σχέδιο και με μια δίκαιη μοιρασιά - τώρα απλά κάποιοι ονειρεύονταν να κάνουν πλιάτσικο κι έμειναν με τα όνειρα. Η επιστροφή του Μαρινάκη στη Λίγκα δεν έγινε για τον Ολυμπιακό - αυτά είναι αστειότητες. Εγινε μπας και ξαναβρεθούν χρήματα για το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο που είναι στην εντατική…