Πάνε τρία χρόνια από την εποχή που οι διαδηλώσεις των Κίτρινων Γιλέκων ταρακουνούσαν τις συνήθως ράθυμες γαλλικές Κυριακές. Σύμφωνα με τις περισσότερες τότε αναλύσεις, το κίνημα αυτό είχε τις ρίζες του στις νέες ανισότητες που αναπτύσσονται όχι μόνο ανάμεσα στις περιφέρειες αλλά και στο εσωτερικό τους, ανάμεσα στα υπερανεπτυγμένα αστικά κέντρα και τη γεωγραφική περίμετρό τους. Γρήγορα όμως στις εντυπωσιακές και θορυβώδεις διαδηλώσεις των Κίτρινων Γιλέκων παρεισέφρησαν βίαια στοιχεία, που δεν είχαν σχέση με αυτά αλλά επιδίωκαν άλλους στόχους. Οι πράξεις βίας που ακολούθησαν και συνοδεύθηκαν από ανάλογη αστυνομική βία αποθάρρυναν την περαιτέρω μαζική συμμετοχή στις διαδηλώσεις και οδήγησαν στο «ξεφούσκωμα» του κινήματος. Λίγους μήνες μετά όλα έδειχναν ότι τα Κίτρινα Γιλέκα είχαν ξεθωριάσει τόσο που ελάχιστα χρωμάτισαν τις δημοτικές εκλογές που ακολούθησαν. Με εξαίρεση δε μια δυναμική επανεμφάνισή τους τον περασμένο Αύγουστο κατά των υποχρεωτικών μέτρων για τον κορωνοϊό, που πιθανότατα δεν είχε την ίδια σύνθεση με τις παλιές διαδηλώσεις, είχαν σταματήσει να απασχολούν τη δημοσιότητα και την κοινή γνώμη. Ομως, οι προεδρικές εκλογές στη Γαλλία δείχνουν ότι ο εφησυχασμός αυτός ήταν ενδεχομένως πρόωρος.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή