Μόλις πρόσφατα, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, η κινηματογραφική Ιαπωνία έδειξε για μια ακόμη φορά τη δύναμή της. Η ταινία του Ριουσούτσε Χαμαγκούτσι «Drive my car», ένα τρίωρο υπαρξιακό δράμα με κεντρικό ήρωα έναν ηθοποιό του θεάτρου που δεν μπορεί να ξεπεράσει τα τραύματα που του άφησε η πεθαμένη πλέον γυναίκα του, υπήρξε μια από τις καλύτερες της διοργάνωσης, θεωρήθηκε ικανή για να αποσπάσει τον Χρυσό Φοίνικα και έφυγε τελικά με το βραβείο σεναρίου (για τον ίδιο τον Χαμαγκούτσι). Και όλα αυτά τρία μόλις χρόνια μετά τη βράβευση με τον Χρυσό Φοίνικα της ταινίας «Κλέφτες καταστημάτων» του Χιροκάζου Κόρε Εντα στο ίδιο φεστιβάλ, μια σημαδιακή βράβευση, καθότι η τελευταία ιαπωνική ταινία πριν από αυτή που κατάφερε να αποσπάσει το συγκεκριμένο βραβείο ήταν το «Χέλι» του Σοέι Ιμαμούρα το 1997 (εξ ημισείας με τη «Γεύση του κερασιού» του Ιρανού Αμπάς Κιαροστάμι). Ο Ιμαμούρα είχε κερδίσει και έναν άλλο Χρυσό Φοίνικα, αυτή τη φορά μόνος του, για την «Μπαλάντα του Ναραγιάμα» (1983).

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή