Η Σιμόν Μπάιλς, αναμφίβολα μια από τις μεγαλύτερες σταρ των Ολυμπιακών Αγώνων, αποσύρθηκε από τον τελικό του σύνθετου ατομικού στο Τόκιο. Επικαλέστηκε ιατρικό ζήτημα, θέλει «να εστιάσει στην πνευματική της υγεία» και όλοι, χωρίς δεύτερη κουβέντα, είναι στο πλευρό της. Εχουμε ακόμη μια αθλήτρια παγκόσμιου βεληνεκούς που ομολογεί τις τεράστιες πιέσεις που δέχεται προκειμένου να τα καταφέρει, να αντέξουν οι ώμοι της την ευθύνη, να τα βγάλει πέρα με το τέρας του πρωταθλητισμού. Είναι η άλλη πλευρά του αθλητισμού. Γιατί όταν βλέπεις μόνο τη μία, τότε κάνεις λάθος. Δεν πρέπει κάποιος να τυφλώνεται από τη δημοσιότητα, τη δόξα και το χρήμα, αλλά να βλέπει ή να αφουγκράζεται και τις θυσίες που έχουν γίνει από τους αθλητές. Δεν μιλάμε μόνο για Ολυμπιονίκες. Η κουβέντα μπορεί να έχει νόημα ακόμη και όταν γίνεται για άτομα της καθημερινότητας, αθλητές της διπλανής πόρτας που πασχίζουν για να βελτιώσουν μια επίδοσή τους, να πάνε παρακάτω, να καταρρίψουν ένα ατομικό ρεκόρ. Που μπορεί να μη λέει τίποτα σε πολλούς, πλην όμως για τους ίδιους είναι «ο κόσμος όλος».  

Κάπως έτσι εγείρονται ερωτήματα για το αν οι αθλητές υψηλής κλάσης δέχονται επαρκή στήριξη για την πνευματική τους υγεία. ‘Η σχετικά με  την ψυχική τους υγεία, αν έχουν δηλαδή έναν ψυχολόγο ή ολόκληρο τιμ να τους στηρίζει ακόμη και σε καθημερινή βάση. Ολες αυτές οι σκέψεις δεν έρχονται τώρα στο μυαλό. Υπάρχουν καιρό. Και βγαίνουν στην επιφάνεια αυτή τη στιγμή, όπως τώρα ανέκυψαν – για το ευρύ κοινό – τα θέματα που ανέφερε η Μπάιλς και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Ο πρωταθλητισμός και δη αυτού του επιπέδου, θέλει να αφοσιωθείς ψυχή τε και σώματι σε αυτόν. Δεν είναι όλα τόσο ρόδινα. Εκτός πια κι αν όσα ειπώθηκαν είναι απλά μια δικαιολογία, ένας εύσχημος τρόπος για το «αντίο», κάτι που όμως δεν μοιάζει πιθανό. Η αλήθεια πολλές φορές είναι σκληρή.