Η κατάσταση είναι πλέον εξαιρετικά κρίσιμη. Ο κορωνοϊός στο δεύτερο κύμα δείχνει τα δόντια του παντού, μέχρι και σε χώρες σαν την Ελλάδα που αντιμετώπισαν επιτυχημένα την πανδημία την άνοιξη.

Κι αν το χθεσινό αρνητικό ρεκόρ με 865 κρούσματα δεν αρκεί για να πεισθούν και οι άπιστοι για τη σοβαρότητα της υγειονομικής κρίσης, η πρόσκληση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ προς τους ευρωπαίους ηγέτες για μια έκτακτη τηλεσύνοδο την επόμενη εβδομάδα, προκειμένου να συντονίσουν τις κινήσεις τους στη μάχη κατά του ιού, υπογραμμίζει με τον πιο αδρό τρόπο πως όσοι παρακολουθούν τα επιδημιολογικά δεδομένα εκ των έσω έχουν θορυβηθεί αρκετά.

Η ανάγκη να μη χαθεί άλλος πολύτιμος χρόνος είναι επιτακτική. Οι ειδικοί το επαναλαμβάνουν μονότονα. Οι κυβερνώντες έχουν μέσα στην ατυχία της Covid-19 την τύχη να κυβερνούν μια χώρα της οποίας ο χάρτης δεν έχει βαφτεί ακόμη κόκκινος – όπως συμβαίνει σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη -, γι’ αυτό οφείλουν να υπερβούν τις σκέψεις περί πολιτικού κόστους και να λάβουν όλα τα υποδεικνυόμενα από τους επιστήμονες μέτρα περιορισμού της διάδοσης.

Το στοίχημα είναι να προλάβουμε το κακό που έχει ήδη φτάσει στην υπόλοιπη Ευρώπη. Κανείς δεν διαφωνεί ότι ένα γενικό λοκντάουν πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία – η ελληνική οικονομία δεν θα το άντεχε, ούτε οι πολίτες. Ωστόσο, οι τοπικές καραντίνες πρέπει να γίνουν πιο άμεσες και στοχευμένες. Είναι, εξάλλου, μαζί με τις μάσκες, τις αποστάσεις και την ατομική υγιεινή τα μόνα όπλα που προς το παρόν διαθέτουμε απέναντι στον αόρατο επικίνδυνο εχθρό.

Αυτή τη φορά ξέρουμε τι μπορεί να προκαλέσει. Στη συλλογική μνήμη έχουν χαραχθεί οι εικόνες από τα κομβόι με τα φέρετρα στο Μπέργκαμο. Δεν χρειάζεται να ζήσουμε κάτι αντίστοιχο για να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις.