Η εικόνα του Παναθηναϊκού απέναντι στο Περιστέρι ήρθε σαν συνέχεια της φιλικής ήττας από την ΑΕΚ. Και η χθεσινή του εμφάνιση κόντρα στην «Ενωση» έφερε εκ νέου προβληματισμό και ανησυχία. Ολοι γνωρίζουμε – όχι φέτος αλλά και τα προηγούμενα χρόνια – πως ο Παναθηναϊκός από το 2012 και έπειτα δεν έχει σχέση με πριν. Είναι – και – θέμα χρημάτων. Κάποτε έδινε όσα ήθελε και έπαιρνε όποιον ήθελε. Οι εποχές, όμως, άλλαξαν.

Η φετινή προσπάθεια που γίνεται με Διαμαντίδη – Αλβέρτη στην κορυφή της πυραμίδας και με τον Βόβορα στον πάγκο, χρειάζεται στήριξη. Αλλά δεν παύει να ξινίζει η εικόνα του Παναθηναϊκού, της ομάδας που έχει έξι ευρωπαϊκά στην τροπαιοθήκη της. «Φωνάζουν» τα κενά και «φωνάζουν» σε παιχνίδια που κάποτε αποτελούσαν μια καλή προπόνηση ενόψει των ευρωπαϊκών αγώνων. Την επόμενη εβδομάδα ξεκινά η Euroleague και αν ο Παναθηναϊκός δεν διορθώσει την εικόνα του, θα κινδυνεύει να μείνει νωρίς πολύ πίσω, να κυνηγάει, να ζει με την πίεση και το άγχος.

Ο μεταγραφικός σχεδιασμός μοιάζει να ολοκληρώθηκε, όχι γιατί ο Βόβορας δεν θα ήθελε άλλον ή άλλους παίκτες, αλλά γιατί δεν υπάρχουν πια διαθέσιμα χρήματα. Ο προπονητής του Παναθηναϊκού προφανώς και είναι ο πρώτος που βλέπει πως δεν υπάρχει οργανωτής μεγάλης αξίας, πως η προσωπικότητα του Καλάθη δεν αντικαταστάθηκε και πως οι ψηλοί του είναι σοφτ και θα αντιμετωπίσουν προβλήματα σε επίπεδο Euroleague.  

Αλλά είναι αναγκασμένος να ζήσει την περίοδο του χαμηλού μπάτζετ, των μεταγραφών που αποτελούν «στοιχήματα» και να βγάλει λαγούς από το καπέλο του. Κανείς δεν περιμένει έναν Παναθηναϊκό που θα μπει με βεβαιότητα στην οκτάδα, όμως όλοι φιλοδοξούν πως θα παλέψει γι’ αυτή. Οσοι, όμως, υποστηρίζουν πως ακόμα είναι νωρίς, η απάντηση βρίσκεται στο καλεντάρι. Την ερχόμενη Παρασκευή, σε μια εβδομάδα από σήμερα, ο Παναθηναϊκός αγωνίζεται στη Μόσχα απέναντι στη Χίμκι στην πρεμιέρα της Euroleague. Επιμένει κανείς πως είναι ακόμα νωρίς;