Χορός για το «θηρίο της επιθυμίας»

«Φέρνω πάνω στη σκηνή το θηρίο της επιθυμίας». Αυτόν τον τίτλο επέλεξε να βάλει η «Repubblica»  στη συνέντευξη που παραχώρησε – μέσω Skype – ο Δημήτρης Παπαϊωάννου. Ο διεθνής καλλιτέχνης βρίσκεται αυτές τις μέρες, αφού αύριο κάνει παγκόσμια πρεμιέρα το νέο του έργο «Α new in – Between Project», στο φεστιβάλ χορού στο Τορίνο 22 και 23 Σεπτεμβρίου και στο Δημοτικό Θέατρο στη Ρέτζιο Εμίλια στις 26 και 27 Σεπτεμβρίου. Μίλησε για τον νέο συνοδοιπόρο του στον ντουέτο που θα παρουσιάσει τον Σούκα Χορν δίνοντας για την 40λεπτη δημιουργία του τις πρώτες εικόνες. Ο Σούκα Χορν είναι ένας νέος χορευτής όπως λέει γεννημένος το 1997 που ξεκίνησε από το breakdance με τον οποίο άρχισε να δουλεύει για τη μεγάλη παραγωγή του. Στις πρόβες γεννήθηκε μια φιλία και η ιδέα του χορευτικού ντουέτου που θα παρουσιάσουν. Μιλώντας για τον πυρήνα των έργων του λέει: «Ξεκινώ πάντα από το υλικό το οποίο γεννιέται στις πρόβες. Στην παράσταση αυτή δουλέψαμε με το νερό το οποίο θα χρησιμοποιήσω και στη μεγάλη παραγωγή που ξεκινά τον Δεκέμβριο στην Αθήνα. Μου αρέσει πως αντανακλά το φως στο κοινό και αυτό που προκαλεί. Θα χρησιμοποιήσω επίσης και το σκοτάδι. Αρχισα από ένα τρυφερό αίσθημα αλλά βρήκα και μια σκοτεινή πλευρά. Ετσι δημιουργήθηκε ένα έργο όπου υπάρχουν ο τρόμος και η γλυκύτητα, με επιρροές από την επιστημονική φαντασία και το θρίλερ. Θα μπορούσε να τοποθετηθεί σε ένα διαστημόπλοιο ή σε μια σκοτεινή γωνιά του νου. Εχει να κάνει με το θηρίο της επιθυμίας». Σχετικά με τον τίτλο της επικείμενης παραγωγής που ετοιμάζει για την Αθήνα τον Δεκέμβριο είπε στην ιταλική εφημερίδα ότι δεν τον έχει αποφασίσει, ούτε αν θα χορέψει ο ίδιος. «Ο χορός για μένα είναι καθαρτικός – και λειτουργεί μαζοχιστικά. Είναι η πρώτη φορά που έκανα ένα διεθνές καστ και επέλεξε τους επτά πιο ταλαντούχους χορευτές. Αρχίσαμε να δουλεύουμε με πολλή όρεξη τον περασμένο Μάρτιο, αλλά σταματήσαμε. Τώρα μου φαίνεται ότι μιλάω για ένα φάντασμα. Εχουμε όμως αποφασίσει ότι θα συνεχίσουμε». Μια ακόμη ενδιαφέρουσα τοποθέτηση του σπουδαίου χορευτή και σκηνοθέτη όταν ρωτήθηκε αν έχει αλλάξει από το ξεκίνημά του μέχρι σήμερα που θεωρείται γκουρού. «Τώρα πολλά ιδρύματα χρηματοδοτούν τα έργα μου. Αυτό μου επιτρέπει να κάνω διεθνή καστ, μεγάλες πρόβες και να προγραμματίζω τα επόμενα. Είμαι χαρούμενος γι’ αυτό. Υπάρχει όμως ένας περιορισμός: Οταν ξέρεις τι θα κάνεις τα επόμενα δυόμισι χρόνια και είσαι 56 ετών αισθάνεσαι ότι η ζωή σου έχει «εξαντληθεί» από την καριέρα σου. Δεν υπάρχουν εκπλήξεις. Επίσης δεν νιώθω γκουρού. Είμαι ευγνώμων που οι άνθρωποι πιστεύουν σε μένα αλλά όταν δουλεύω είμαι εκεί με ανασφάλειες, αγωνία και πολλή δουλειά».