Τα πλέι άουτ μπαίνουν στην τελική τους ευθεία και είναι αλήθεια πως το σύστημα που επιλέχτηκε φέτος για το πρωτάθλημα έχει από τη μία το… θρίλερ για την αποφυγή του υποβιβασμού και από την άλλη πολλά αδιάφορα παιχνίδια, που μοιάζουν σαν να… ταλαιπωρούν ακόμα και τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές. Πόσο μάλλον τους θεατές που τα βλέπουν από την τηλεόραση.

Σε μια συγκυρία που έτσι κι αλλιώς ήταν αρνητική για τα παιχνίδια, με τον κόσμο να απουσιάζει και με τη ζέστη πλέον να είναι αφόρητη, αφού μπήκαμε στην καρδιά του καλοκαιριού, μάλλον στη Λίγκα θα πρέπει να σκεφτούν κάτι διαφορετικό για το μέλλον. Και κυρίως για τις ομάδες που λαμβάνουν μέρος σε μια τέτοια διαδικασία, αν αυτή παραμείνει και τα επόμενα χρόνια.

Το να βλέπουμε ομάδες χωρίς κίνητρο, παίκτες που δεν προσπαθούν, προπονητές που περισσότερο προετοιμάζουν την επόμενη χρονιά, παρά τα παιχνίδια που έχει η ομάδα τους, είναι και αδιάφορο και αντιεμπορικό. Ναι, υπάρχει η αγωνία των φίλων του Πανιωνίου, του Παναιτωλικού, της Ξάνθης, αλλά αυτή η αγωνία θα μπορούσε να υπάρχει χωρίς τη… βαρεμάρα των άλλων αδιάφορων ομάδων. Μάλλον χαμένο βγαίνει το ποδόσφαιρο απ’ όλη αυτή τη διαδικασία. Ισως ένα άλλο μοντέλο διεξαγωγής, όπως αυτό της Γερμανίας, με μία ομάδα να πηγαίνει σε μπαράζ παραμονής αντιμέτωπη με άλλη της χαμηλότερης κατηγορίας, να διατηρήσει ακέραιο το ενδιαφέρον μέχρι το φινάλε. Διαφορετικά, το φαινόμενο των αδιάφορων και άνευ ουσίας αγώνων θα εξαπλωθεί χωρίς να υπάρχει λόγος.

Ακόμα – ακόμα και πλέι άουτ στα οποία θα υπάρχουν οι 3-4 τελευταίες ομάδες, που θα διεκδικήσουν την παραμονή τους σε ένα μίνι πρωτάθλημα με διπλούς αγώνες το οποίο θα κρατήσει λίγες μέρες, είναι προτιμότερο απ’ αυτό που φέτος παρακολουθούμε. Θα γνωρίζουν οι ομάδες πως κάθε βαθμός μετράει… διπλός και θα υπάρχουν παιχνίδια με μεγάλο κίνητρο για όλους. Σε αντίθεση με όσα βλέπουμε φέτος.