«Μου έτρεχαν στα καρναβάλια, μου σπρώχνονταν στα σουπερμάρκετ κι αν πάθουν κορωνοϊό θα οδύρονται και θα βρίζουν το κράτος!». «Για το καρναβάλι, Σμαράγδα μου, έχεις χίλια δίκια. Τον πανικό όμως του σουπερμάρκετ τον δικαιολογώ. Αρχέγονο ένστικτο να εξασφαλίζεις τροφή». «Φοβάσαι, άνθρωπέ μου, μην πεινάσεις; Τι το ‘χεις το Ιντερνετ; Για να κουτσομπολεύεις μονάχα και να ρητορεύεις στο Φέισμπουκ; Μπες και παράγγειλε διαδικτυακώς – εδώ εγώ, στην ηλικία μου, έχω μάθει να το κάνω! Ή τηλεφώνα στο μπακάλικο της γειτονιάς σου και ζήτα να σ’ τα φέρουν στο σπίτι. Πες να σου τα αφήσουν έξω από την πόρτα, βάλε και τα λεφτά κάτω από το χαλάκι… Αλλά πού; Οι γεροντομπεμπέκες και οι κρονόληροι, η κλάση μου, άλλη απόλαυση δεν έχουν από το να συνωστίζονται όπου είναι πιθανότερο να κολλήσουν αρρώστια. Σε λεωφορεία, καφενεία, μνημόσυνα… Τους κοιτάω να πολιορκούν απ’ τα χαράματα την απέναντι τράπεζα. Τις δεκαοχτούρες μού θυμίζουν, που μαζεύονται στο μπαλκόνι μου…».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ