Επιμένουν να ονειρεύονται σε άσπρο-μαύρο

«Θέλαμε να παρουσιάσουμε την πραγματικότητα μέσα από τα μάτια των χαρακτήρων και έτσι σκεφτήκαμε τρόπους για να τους «παγιδεύσουμε»» θα πει η περουβιανή σκηνοθέτρια Μελίσα Λεόν για την πρώτη και πολύ αξιόλογη ταινία της, «Τραγούδι χωρίς όνομα», που μετά τη βράβευσή της στο τελευταίο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, προβάλλεται (από την Πέμπτη 23 Ιανουαρίου) και στις ελληνικές αίθουσες. Το φιλμ, που είναι εποχής (δεκαετία 1980), πραγματεύεται μια ιστορία εμπνευσμένη από πραγματικά περιστατικά στο Περού: το σκάνδαλο της κλοπής βρεφών αμέσως μετά τη γέννα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 όταν το Περού διήνυε μια ταραχώδη περίοδο βαθιάς παρακμής σε όλα τα επίπεδα. Στην ταινία παρακολουθούμε την προσπάθεια μιας τέτοιας μητέρας (Πάμελα Μεντόσα) να βρει τα ίχνη του βρέφους της με τη βοήθεια ενός δημοσιογράφου (Τόμι Πάραγα). Για να μεταφέρει τους θεατές στο κλίμα της δεκαετίας του 1980, η σκηνοθέτρια επέλεξε το κάδρο «4:3» που την εποχή δραματουργίας της ιστορίας ήταν το φορμάτ της τηλεόρασης. Οσο για την επιλογή της ασπρόμαυρης, πραγματικά εξαιρετικής φωτογραφίας, αυτή προέκυψε από τις αναμνήσεις της Λεόν από φωτογραφίες στις εφημερίδες εκείνης της δεκαετίας (ο πατέρας της ήταν δημοσιογράφος, ειδικός επί του συγκεκριμένου θέματος). «Τότε δεν υπήρχε ακόμη η έγχρωμη εκτύπωση» είπε η Λεόν. «Ο Ιντι Μπριόνες (διευθυντής φωτογραφίας της ταινίας) κι εγώ παρακολουθήσαμε ταινίες του Μπέλα Ταρ και του Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ για να εμπνευστούμε και να βρούμε κοινό έδαφος». Οποιοι και αν είναι οι λόγοι για τους οποίους σκηνοθέτες, παλαιάς αλλά και νεότερης γενιάς αποφασίζουν να επιστρέψουν σήμερα στο ασπρόμαυρο, η αλήθεια είναι ότι αυτή η εικόνα πάντα θα γοητεύει. Και δεν είναι λίγες οι ταινίες που στρέφονται προς αυτή την κινηματογραφική γοητεία – συνήθως με θετικά αποτελέσματα. Μία από τις πέντε υποψήφιες για Οσκαρ φωτογραφίας ταινίες εφέτος είναι ο «Φάρος» του Ρόμπερτ Εγκερς (προβάλλεται από τις 30 Ιανουαρίου), η ιστορία δύο ανδρών (Ρόμπερτ Πάτινσον, Γουίλεμ Νταφόε) που οδηγούνται στην παράνοια αποκλεισμένοι καθώς είναι στον βράχο της Νέας Αγγλίας όπου βρίσκεται ο φάρος που φροντίζουν.