Ιδανική κοινωνία εναντίον ανθρώπινης φύσης

Νόμιζα πως θα διάβαζα μια εύστοχη συλλογή διηγημάτων για τη ζωή στα κιμπούτς κατά τα πρώτα χρόνια της ύπαρξης του Κράτους του Ισραήλ. Διαπίστωσα καθ’ οδόν ότι πρόκειται  για ένα φιλόδοξο μικρό μυθιστόρημα όπου παρελαύνουν, εντέχνως τοποθετημένες εντός της αφήγησης, μερικοί από τους μείζονες κοινωνικούς προβληματισμούς του περασμένου αιώνα. Γιατί η ιδέα του κιμπούτς βασίσθηκε σε μερικές από τις κυρίαρχες τότε μαρξιστικής υφής ιδέες της κατάργησης των τάξεων, της απαγόρευσης ατομικής ιδιοκτησίας, της κοινής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής και της κοινωνικής ισότητας. Σε αυτές προστέθηκαν σε ποικίλες δόσεις ιδέες αναρχικής φύσεως, από την κατάργηση των κρατικών δομών και κάθε μορφής εξουσίας ως την εναλλαγή στα εργασιακά καθήκοντα και τους κοινωνικούς ρόλους, την ουσιαστική κατάργηση του χρήματος ή την ισοδυναμία χειρωνακτικής και πνευματικής προσφοράς. Σταδιακά είχαμε και οικολογικής τάξεως ντιρεκτίβες όπως η ανάδειξη της σημασίας της φύσης, η παραγωγική αυτάρκεια και η αειφορική διαχείριση των φυσικών πόρων.