Ενας σπάνιος στυλίστας της πρόζας του 19ου αιώνα ο Πιερ Λοτί, φιλολογικό ψευδώνυμο του αξιωματικού του Γαλλικού Ναυτικού Ζιλιέν Βιό, μας φέρνει κοντά σ’ έναν ανείπωτο έρωτα που μόνο ο άνεμος της θάλασσας μπορεί να ψιθυρίσει. Ο «Ψαράς της Ισλανδίας» είναι το δεύτερο μυθιστόρημα του συγγραφέα και κυκλοφόρησε το 1886. Εκτυλίσσεται εξ ολοκλήρου στη Βρετάνη και ιδιαίτερα το θρυλικό για τους ναυτικούς λιμάνι της Πεμπόλ. Από εκείνη την απρόσιτη γωνιά της Ευρώπης έφευγαν τα ψαράδικα για τη Βόρεια Θάλασσα και την Ισλανδία. Οι «Ισλανδοί», όπως ονομάζονται οι ψαράδες της περιοχής, ζουν από τον μπακαλιάρο. Η θνησιμότητά τους όμως είναι μεγάλη, διότι τα νερά μαστίζονται από τα στοιχειά της φύσης και όσα πληρώματα φεύγουν, είναι ζήτημα πόσα θα γυρίσουν πίσω. Η Βόρεια Βρετάνη, την εποχή που εκτυλίσσεται το λυρικό αυτό μυθιστόρημα, έχει ματώσει από πλευράς θυμάτων. Κυρίως ανάμεσα στους άνδρες.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή