Είχα στήσει αφτί κι άκουγα τη συζήτηση. Καφετέρια της γειτονιάς με αρκετό κόσμο, όλων των ηλικιών, αλλά είχα νετάρει και πλησίασα, ύπουλα, σε μια παρέα 6-7 νέων 20 χρόνων το πολύ. «Καλά, ρε φίλε, είναι ή δεν είναι άδικο το σύστημα; Είναι. Είναι ή δεν είναι η εξουσία φορέας αναπαραγωγής ανισοτήτων, εκμετάλλευσης, αναλγησίας, με χρήση βίας, δηλαδή ένα σύνολο μηχανισμών καταστολής και διαιώνισης αυτού του μοντέλου αδικίας; Είναι. Αρα; Δεν οφείλουμε να αντιδρούμε με κάθε τρόπο και χρησιμοποιώντας κάθε μέσο θεμιτό και αθέμιτο; Οφείλουμε.  Οπότε λοιπόν, τι μου τσαμπουνάς σπάνε και καίνε και δεν είναι πράγματα αυτά και δεν πρέπει, κι ότι καλό είναι να υπάρχουν νόμοι και κανόνες και να τηρούνται, και κάτι τέτοια…». Και δώσ’ του προβληματισμός και ανταλλαγή απόψεων.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ