Το περασμένο Σάββατο στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας ο Παναθηναϊκός έκανε νέο αρνητικό ρεκόρ εισιτηρίων για φέτος. Και ένα από τα πλέον αρνητικά ρεκόρ όλης της ιστορίας του. Εκοψε μόλις 2.000 εισιτήρια απέναντι στον Αστέρα Τρίπολης. Η εικόνα ήταν τόσο θλιβερή, που αν δεν είχε τόσο πολύ κρύο να καταλαβαίνεις ότι είναι χειμώνας, θα νόμιζες πως βρίσκεσαι σε κάποιο καλοκαιρινό φιλικό προετοιμασίας. Ηταν, όμως, ένα ματς πρωταθλήματος.

Μόλις τρεις μέρες μετά στην Τούμπα, οι ιθύνοντες του ΠΑΟΚ αναγκάστηκαν να ανοίξουν επιπλέον θύρες απ’ αυτές που είχαν ανοίξει για ματς της Κ19 με αντίπαλο την Τότεναμ. Βρέθηκαν στο γήπεδο περισσότεροι από 11.000 φίλοι της ομάδας. Για τέτοιου είδους παιχνίδι, το νούμερο είναι εντυπωσιακό όσον αφορά τη χώρα μας.

Είναι η ψυχολογία του κόσμου αυτή που καθορίζει και την παρουσία του στις εξέδρες. Είναι, επιπλέον, και το ότι στην Ελλάδα αγαπάμε τη νίκη. Και όταν οι ομάδες μας κερδίζουν, θα είμαστε δίπλα τους. Ακόμα και αν αγωνίζεται η Κ19. Δεν υπήρχε περίπτωση σε ένα αγγλικό ή γερμανικό γήπεδο να κοπούν 2.000 εισιτήρια, ακόμα κι αν επρόκειτο για αγώνες της τελευταίας ομάδας του βαθμολογικού πίνακα.

Στην Ελλάδα, ένας από τους συλλόγους με μεγάλη λαϊκή μάζα είδε μόλις 2.000 ανθρώπους να μπαίνουν στον κόπο να πηγαίνουν στο γήπεδο. Και ο λόγος είναι ότι η ομάδα δεν νικά με συχνότητα  το τελευταίο διάστημα, δεν ενθουσιάζει όπως στην αρχή και είναι μακριά από τους παραδοσιακούς στόχους του συλλόγου. Και δίχως προοπτική να επιστρέψει στο άμεσο μέλλον σε αυτούς.

Δεν θα αλλάξουμε ποτέ. Αυτή είναι η αλήθεια και αντικατοπτρίζεται στις εξέδρες. Δεν θα στηρίξουμε ένα νέο πρότζεκτ, το οποίο εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να φέρει τίτλους – τουλάχιστον όχι άμεσα. Και θα πάμε να δούμε ακόμα και γυναικείο ποδόσφαιρο (!), αν αυτό συνδυάζεται με κατάκτηση τίτλου.