Το περίγραμμα του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα ορίστηκε εν μέρει από τις συνέπειες που είχε μια σειρά από αποφάσεις της Βρετανίας στην εξωτερική πολιτική και την οικονομία. Οπως συνέβη πρόσφατα την περίοδο 2007-2009, έτσι και τότε η βρετανική πολιτική είχε επιπτώσεις σε παγκόσμιο επίπεδο: αν και το καθεστώς απορρύθμισης στο Σίτι του Λονδίνου συνέβαλε στη σοβαρότητα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, η βρετανική ηγεσία στη Σύνοδο Κορυφής του G20 που πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο τον Απρίλιο του 2009 αποδείχθηκε παράγων σταθερότητας. Σήμερα όμως, παρά το πολιτικό θέατρο και τη δραματική ρητορική, η έξοδος της Βρετανίας από την ΕΕ δεν έχει πραγματικά σημασία για τον υπόλοιπο κόσμο.

Η αλήθεια είναι πως η παγκόσμια οικονομία μπήκε σε μια φάση αβεβαιότητας. Αυτό όμως οφείλεται στις παλινωδίες του αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος δείχνει αποφασισμένος να υπονομεύσει ακόμη και την αξιοπιστία της Ομοσπονδιακής Τράπεζας. Η ευρωζώνη παλεύει με τις χρόνιες αγωνίες της, αλλά σε κάθε περίπτωση τα βασικά προβλήματα είναι οι κακές τράπεζες και τα μη βιώσιμα δημοσιονομικά σε κάποια κράτη-μέλη. Από την άλλη πλευρά, το Brexit φαίνεται ότι θα κοστίσει περισσότερο στους κατοίκους της Βρετανίας με πιθανότερη επίπτωση να είναι η χαμηλότερη ανάπτυξη, αλλά όχι κάποια ιδιαίτερη αναταραχή στο περιφερειακό ή το παγκόσμιο εμπόριο.

Δεν μπορεί κανείς να παραγνωρίσει την επιρροή της Βρετανίας στη διεθνή σκηνή από την εποχή που έγινε το λίκνο της βιομηχανικής επανάστασης. Το 1945 η Βρετανική Αυτοκρατορία έφτασε να αριθμεί 600 εκατομμύρια ανθρώπους. Και αν τις δεκαετίες που ακολούθησαν το Ηνωμένο Βασίλειο έχασε πολλή από την επιρροή του, η απώλεια αυτή δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αποδοθεί στο γεγονός ότι ήταν μέλος της ΕΕ. Και σήμερα η πλειονότητα της πολιτικής της ηγεσίας μοιάζει να έχει χάσει την επαφή της με την παγκόσμια πραγματικότητα, όπως είχε συμβεί με τους βρετανούς ηγέτες το 1938, το 1944 και το 1956. Δείχνει να μην αντιλαμβάνεται ότι ένα χαοτικό Brexit μπορεί να είναι επιζήμιο για τον βρετανικό λαό. Οχι όμως και για τον υπόλοιπο κόσμο. Η εποχή που η Βρετανία κινούσε τα νήματα έχει παρέλθει.

Ο Σάιμον Τζόνσον είναι πρώην επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ