Μια ατελής συμφωνία που είχε γίνει αποδεκτή από μια μερίδα του πολιτικού κόσμου και της κοινωνίας της Ελλάδας, σήμερα «ἐπὶ ξυροῦ ἵσταται ἀκμῆς».

Και αυτό, άσχετα αν είναι οι ηθελημένα ή αφελώς υποσκάπτοντες την καλή πίστη ανακρούουν πρύμναν, διακηρύσσοντας ότι παραμένουν πιστοί στο γράμμα και το πνεύμα του κειμένου που υπογράφηκε πριν από κάποιους μήνες στις Πρέσπες.

Μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας είχε αντιδράσει αρνητικά στη συμφωνία ελαυνόμενο από πατριωτικά αισθήματα. Ενα άλλο τμήμα υιοθέτησε την ίδια γραμμή ακολουθώντας ακροβάτες της πολιτικής που είδαν στην ατελή συμφωνία μια ευκαιρία για να δρέψουν ψήφους στην επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση.

Από την άλλη πλευρά, τμήματα της κοινωνίας και ένα μέρος του πολιτικού κόσμου είδαν μεν ατέλειες στο κείμενο των Πρεσπών, θεώρησαν όμως πως αυτή θα έδινε στην Ελλάδα την ευκαιρία τόσο να σταθεί και ανακτήσει τη θέση της στο διεθνές προσκήνιο αναλαμβάνοντας τον ρόλο σταθεροποιητή και στα Βαλκάνια, όσο και να απομακρύνει την απειλή παρεμβάσεων τρίτων που ορέγονται ρόλους στην ασταθή γειτονική χώρα. Και αυτό, με την αντίληψη ότι θα πρυτάνευε η καλή πίστη των αντισυμβαλλομένων στη Συμφωνία των Πρεσπών και πως τα χωλά σημεία της – αποτέλεσμα της συναινετικής προσέγγισης – θα κάλυπταν οι συμπεφωνημένες ασφαλιστικές δικλίδες της.

Ομως ο κ. Ζάεφ επέλεξε να εντείνει τις ελληνικές ανησυχίες σπεύδοντας να προβάλει θέσεις που αναδίνουν έντονα την οσμή της «παλιάς καλής πρακτικής» της τιτοϊκής Γιουγκοσλαβίας. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η πρωτοβουλία του πρωθυπουργού της γειτονικής χώρας έχει πολιτικές αφετηρίες τη στιγμή που επίκειται η τρίτη ψηφοφορία στο Κοινοβούλιο της ΠΓΔΜ, όπου η αυξημένη πλειοψηφία των δύο τρίτων πρέπει να διατηρηθεί ώστε τα επόμενα διαδικαστικά βήματα των Σκοπίων να πραγματοποιηθούν χωρίς κωλύματα. Ωστόσο, μια τέτοια ατυχής και αφελής κίνηση, όπως ήταν οι πρόσφατες δηλώσεις του, ερεθίζει την Αθήνα και εύλογα υψώνει εμπόδια. Ετσι η άλλη πλευρά δείχνει να επιλέγει έναν δρόμο που μπορεί να οδηγήσει σε αδιέξοδο και αν είχε κάποιες ελπίδες για ένα ελληνικό «ναι» φρόντισε να τις απομακρύνει επικίνδυνα. Και η προοπτική, ύστερα από αυτό, είναι να μη συγκεντρωθεί η απαραίτητη πλειοψηφία στη Βουλή των Ελλήνων, με την ιστορία των διαπραγματεύσεων να έρχεται ξανά στο τραπέζι. Αγνωστο για πόσα χρόνια ή πόσες δεκαετίες ακόμα.

Ο Γιώργος Κακλίκης είναι πρέσβης επί τιμή