«Κατ’ αρχάς πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν μιλάμε για δωρεές, οι δωρεές είναι ευπρόσδεκτες. Αν, για παράδειγμα, θέλει κάποιος να χτίσει ένα σχολείο κανείς δεν θα του πει όχι. Εκεί όπου προκύπτει ζήτημα είναι στο θέμα της χορηγίας. Στο σημείο, δηλαδή, που ο χορηγός θέλει να κάνει διαφήμιση, να προβληθεί ή και να δημιουργήσει ένα είδος συνείδησης. Αυτό είναι κάτι που δεν το αποδεχόμαστε. Κατ’ αρχάς επειδή τα προβλήματα πρέπει να τα λύνουν πρώτοι οι τοπικές κοινότητες και η πολιτεία και αυτό το διεκδικούμε.

Ολοι ξέρουμε ότι λείπουν πράγματα από τα δημόσια σχολεία. Σε περιπτώσεις, όμως, που μπαίνει το ζήτημα να βοηθήσει κάποιος θα πρέπει να υπάρχουν συγκεκριμένοι όροι. Οροι που δεν μπορεί να αποφασίζονται ούτε από τον Σύλλογο καθηγητών, ούτε από τον διευθυντή, ούτε από τους γονείς. Το υπουργείο Παιδείας έχει την ευθύνη να καθορίσει πότε και με ποιους όρους θα γίνεται δεκτή μια χορηγία. Δεν μπορεί ένας διευθυντής να το παίζει καλός, ένας άλλος όχι, σε κάποια σχολεία να γίνεται δεκτή η χορηγία, σε άλλα όχι, θα πρέπει να βάλουμε μπροστά το υπουργείο και να νομολογήσει σχετικά. Διαφορετικά θεωρώ ότι τα πράγματα είναι επικίνδυνα.

Οταν μπαίνει μια εταιρεία μέσα στο σχολείο, τίθεται αυτομάτως το ερώτημα ποιος ο σκοπός της. Ακόμη και σε επίπεδο συνείδησης να το δούμε δεν μπορεί να καλλιεργείται η εντύπωση ότι η πολιτεία δεν μπορεί και κάποιος άλλος μπορεί ούτε να καλλιεργείται στα παιδιά η συνείδηση ότι αρκεί να έχουμε δίπλα μας έναν χορηγό και λύσαμε τα προβλήματά μας. Δεν λύνονται τα προβλήματα από ιδρύματα που θέλουν απλώς να προβληθούν».

Ο Βαγγέλης Μπουντουλούλης είναι γενικός γραμματέας της ΟΛΜΕ