Κύριε Διευθυντά,

«Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα»! Εύκολα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί η παραπάνω πρόταση για να αποδώσει στο έπακρο το κλίμα που επικρατεί μετά την ανείπωτη τραγωδία που όλοι βιώσαμε.

   Αποκορύφωμα, η δήλωση του υπουργού Μεταφορών Χρήστου Σπίρτζη σε τηλεοπτικό σταθμό, αναφερόμενου στο ζήτημα των αυθαιρέτων: «Στη συγκεκριμένη περιοχή (σ.σ.: που κάηκε στις 23 Ιουλίου) δεν χτίστηκαν αυθαίρετα επί ΣΥΡΙΖΑ. Η μάντρα όπου κάηκαν οι 26 άνθρωποι δεν είναι τυχαίου ανθρώπου. Η ιδιοκτήτρια του οικοπέδου έχει σχέσεις με πολιτικό στέλεχος της ΝΔ, που έχει διατελέσει νομάρχης στην περιοχή, που έχει διατελέσει βουλευτής στην περιοχή, που ήταν αντιπρόεδρος της Βουλής της ΝΔ και που προφανώς η ιδιοκτήτρια μπορεί και να ήταν, να το ψάξετε, υποψήφια της ΝΔ, αν όχι εκλεγμένη στην Τοπική Αυτοδιοίκηση».

Οι παραπάνω δηλώσεις ανήκουν στον κ. Σπίρτζη, όπως και οι παρακάτω που ακολουθούν, όταν ήταν καλεσμένος στην ΕΡΤ, την εποχή που διετέλεσε πρόεδρος του ΤΕΕ: «Εχω ένα σπίτι στο Μάτι, το οποίο δεν είναι στο σχέδιο πόλης. Τι κάνω; Σας είπα επίτηδες μια περιοχή που έχει πολλά αυθαίρετα, ξέρετε τώρα». Ο κ. Σπίρτζης άρχισε να εξηγεί τη διαδικασία νομιμοποίησης του αυθαιρέτου και δεν θύμιζε σε τίποτα τις δηλώσεις του προ ημερών. Αναλυτικότερα, είπε: «Θα συνεννοηθείτε με τον μηχανικό σας, θα γίνει μια αυτοψία στο ακίνητο που έχετε, θα γίνει ένας υπολογισμός του προστίμου και θα υποβάλετε ηλεκτρονικά τη δήλωση». Επομένως, μπορεί να μη χτίστηκαν αυθαίρετα επί ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σίγουρα νομιμοποιήθηκαν!

 Ο προαναφερόμενος είναι ένα ακόμη παράδειγμα πολιτικού που «έχει αποπροσανατολιστεί» και του «έχει διαφύγει» ο λόγος που εκπροσωπεί μέρος του ελληνικού λαού. Γιατί η χώρα, πόσω μάλλον αυτές τις δύσκολες ώρες, χρειάζεται συσπείρωση και λύσεις. Μόνο έτσι θα ατενίσουμε το μέλλον με αισιοδοξία. Με το βλέμμα μπροστά, αναγνωρίζοντας τα λάθη και ζητώντας αν χρειαστεί μια συγγνώμη.

Ευστράτιος Δ. Κοκκινέλλης

Φοιτητής Φιλοσοφικής Σχολής. Τμήμα Φιλολογίας

Μια πρόταση για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών

Κύριε Διευθυντά,

Την ώρα που θρηνούμε έναν μεγάλο αριθμό νεκρών, γράφω αυτές τις σκέψεις. Δεν είναι κριτική για το τι έγινε και τι δεν έγινε, αλλά τι πρέπει να γίνει από εδώ και μπρός για να μη θρηνήσουμε ξανά θύματα.

Δεν χρειάζεται να αποδείξω ότι το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης της καταστροφής το παίρνουν αυτοί που δεν σεβάστηκαν τη φύση. Τα ίδια τα θύματα που ανεξέλεγκτα οικοδόμησαν σε δασικές εκτάσεις και κυρίως οι διοικούντες που έχουν τα εργαλεία, τη γνώση, και την εμπειρία του παρελθόντος και αφήνουν τα πράγματα στην τύχη τους. Οταν μπαζώνεις ένα ρέμα που έχει δημιουργηθεί για να οδηγεί τα νερά στον φυσικό τους δρόμο, όταν πας και χτίζεις μέσα στο δάσος ή στο καμένο, τότε η φύση θα σε τιμωρήσει.

Αυτό που μπορεί να γίνει άμεσα είναι η χρησιμοποίηση της τεχνολογίας για να καλυφθεί το θέμα της πρόβλεψης και να σώζονται ζωές. Μας παρέχεται η δυνατότητα άμεσου εντοπισμού της εστίας της φωτιάς από το πρώτο δευτερόλεπτο. Με ποια τεχνολογία; Τα drones. Αυτά τα τηλεχειριζόμενα αεροπλανάκια εξοπλισμένα με κάμερες ημέρας και υπερύθρων μπορούν να εντοπίσουν από το πρώτο δευτερόλεπτο το ξεκίνημα της φωτιάς. Οχι μόνο την εστία με συντεταγμένες πλάτους και μήκους, αλλά και την αιτία της δημιουργίας της φωτιάς. Μπορούν να δουν αν είναι από εμπρησμό, από αυτανάφλεξη, γιατί γίνεται και αυτό, από καλώδια της ΔΕΗ αλλά και να εντοπίσουν και τους δράστες, αν πρόκειται περί εμπρησμού. Εξηγώ την πρότασή μου.

Η Ελλάδα χωρίζεται σε περιφέρειες και οι περιφέρειες σε τμήματα ανάλογα με την εμβέλεια των drones. Οι περιφέρειες ελέγχονται επιχειρησιακά από την Πυροσβεστική Υπηρεσία. Εχουν ένα κέντρο με τους απαραίτητους, όχι πολλούς κατ’ ανάγκη χειριστές και συντηρητές των drones. Κάθε drone στέλνει τα μηνύματά του στην κάμερα που βρίσκεται στο κέντρο ελέγχου. Σε κάθε περιφέρεια είναι stand by ένα ελικόπτερο. Με το που παίρνει το σήμα το κέντρο επιχειρήσεων αμέσως δίνει τις συντεταγμένες της εστίας και την εντολή στον χειριστή του ελικοπτέρου να απογειωθεί. Σε μερικά λεπτά η φωτιά έχει σβήσει.

Εύχομαι να πρυτανεύσει η λογική και στη μνήμη των ανθρώπων που χάθηκαν να ξεκινήσει άμεσα η εφαρμογή του προγράμματος, που θα βάλει την πρόληψη και κατάσβεση των πυρκαγιών, με τα μέσα που παρέχει η τεχνολογία, σε μία νέα εποχή.

Γιάννης Ζωιόπουλος

Ο Μπήντερμαν και οι εμπρηστές

Κύριε Διευθυντά,

Στο θεατρικό έργο του ελβετού συγγραφέα Μαξ Φρις «Ο Μπήντερμαν και οι εμπρηστές», τα σπίτια μιας πολιτείας δέχονται καθημερινά εμπρηστικές επιθέσεις και καίγονται το ένα μετά το άλλο. Ο κύριος Μπήντερμαν, κάτοικος της πόλης, διαβάζει τα νέα στις εφημερίδες και μαζί με τη γυναίκα του σχολιάζουν: «Ευτυχώς που δεν κάηκε και το δικό μας».

Την ίδια περίοδο, ένας εμπρηστής μεταμφιεσμένος σε ζητιάνο ζητά από τον κύριο Μπήντερμαν να δείξει ελεημοσύνη προσφέροντάς του φιλοξενία. Επειτα από λίγο, ένας δεύτερος εμπρηστής θα εμφανιστεί, ζητώντας και αυτός από τον Μπήντερμαν να τον φιλοξενήσει. Σύντομα στην πόλη δεν θα μείνει τίποτα όρθιο.

Προφανώς οι εμπειρίες του Μαξ Φρις και τα βιώματά του, όταν έβλεπε τους Ναζί να καίνε τα βιβλία, τις συναγωγές, τα σπίτια των αντιφρονούντων, αρχικά στη Γερμανία, και ύστερα να κατακαίνε και να λεηλατούν ολόκληρα χωριά, δάση και πολιτείες στην κατεχόμενη Ευρώπη – με ιδιαίτερη μάλιστα καταστροφική μανία εις βάρος της Ελλάδας -, τον οδήγησαν να περιγράψει με τόσο εμφατικό τρόπο τον λήθαργο μιας ολόκληρης κοινωνίας που «φιλοξενούσε» για καιρό τους εμπρηστές στη σοφίτα της.

Ο συγγραφέας του θεατρικού «Ο Μπήντερμαν και οι εμπρηστές» δεν θα φανταζόταν ίσως ποτέ ότι οι ίδιες πυρκαγιές θα άναβαν αρκετά χρόνια μετά τον θάνατό του, και μάλιστα με την ίδια μέθοδο με την οποία δρούσαν οι πρωταγωνιστές του έργου του.

Σε αυτή την υποθετική εκδοχή, οι εμπρηστές εκπαιδεύονται σε ειδικά επιλεγμένους τόπους, προμηθεύονται τα εύφλεκτα υλικά και τους εμπρηστικούς μηχανισμούς που έχουν ανάγκη, κάνουν πρόβα εις βάρος ανθρώπων που ποτέ δεν θα τραβήξουν την προσοχή ενός Μπήντερμαν, όπως είναι οι μετανάστες, οι πρόσφυγες, οι αναρχικοί, οι ομοφυλόφιλοι, οι Εβραίοι, και διάφοροι άλλοι που τραγουδούσαν με το χαμόγελο ενάντια στον φόβο. Σε αυτή την περίπτωση, μάλιστα, ο κύριος Μπήντερμαν μπορεί να τους επιτρέψει να κατοικήσουν και πάλι στη σοφίτα του.

Σε αυτή την ελεύθερη διασκευή του έργου, τίποτα δεν είναι τυχαίο. Οι φωτιές ανάβουν βάσει σχεδίου, με χρονικό υπολογισμό ακριβείας, ενώ ακόμα και η μέρα που επιλέγουν οι εμπρηστές έχει έναν ιδιαίτερο συμβολισμό, καθώς είναι η ημέρα αποκατάστασης της δημοκρατίας στη χώρα.

Οι νέοι εμπρηστές κοιμούνται στην ίδια σοφίτα, ο Μπήντερμαν συνεχίζει να τους προμηθεύει σπίρτα, βενζίνη και φιτίλια. Το πιο ανησυχητικό όμως είναι ότι και οι γείτονες του Μπήντερμαν δεν βλέπουν ότι στόχος των εμπρηστών είναι ξανά η δημοκρατία.

Χρήστος Τσαντής

Συγγραφέας, σύμβουλος ψυχικής υγείας και υπεύθυνος των εκδόσεων Ραδάμανθυς