Ραγκούση Πέπη

Ο φασισμός και τα κρόσσια του Χθες το πρωί όλη η Ελλάδα ήταν συντονισμένη στην αναμονή της απόφασης του δικαστηρίου για τη Χρυσή Αυγή. Και η απόφαση έδειξε ότι η Eλληνική Δικαιοσύνη δεν έχει ανάγκη από περιφρούρηση ούτε υποδείξεις από το θυμικό, όσο αγαθές και αν είναι  οι προθέσεις του. Οτι στο αστικό κράτος δικαίου […]

Διορισμοί, αφορισμοί, εκνευρισμοί Η είδηση έσκασε την Παρασκευή το απόγευμα. Πέντε 24ωρα πριν από την απόφαση για τη δίκη της Χρυσής Αυγής. Σύμφωνα λοιπόν με το ΦΕΚ που έγινε ταπετσαρία στο Διαδίκτυο, ο Πρόεδρος της Βουλής Κώστας Τασούλας υπέγραφε τον διορισμό της Ελένης Ζαρούλια, συζύγου του Νίκου Μιχαλιολάκου, ως μετακλητή υπάλληλο στη Βουλή με σύμβαση […]

Στις αρχές της δεκαετίας του 1910, το κοσμικό Παρίσι ζούσε σε φρενίτιδα εξωτισμού. Που αποτυπωνόταν και στην περιρρέουσα αισθητική. Οι Παριζιάνες, επηρεασμένες από τα φολκόρ κουστούμια των Ρωσικών Μπαλέτων του Ντιαγκίλεφ, έσπευδαν στις μεγαλομοδίστρες για να ράψουν φορέματα σε έντονα χρώματα και εκκεντρικές φόρμες, με πολύχρωμα μοτίβα και κεντήματα. Αυτό ήταν τότε η μόδα. Μια […]

Πριν από λίγες ημέρες, βρήκα μέσα σε ένα ξεχασμένο βιβλίο μια πρόσκληση. Δεν ήταν για κάτι σημαντικό, έμεινα όμως πολλή ώρα να κοιτάω την ημερομηνία. 26 Σεπτεμβρίου 2009. Σαν σήμερα. Πριν από έντεκα χρόνια. Και μια αιωνιότητα. Διότι μέσα σε αυτά τα χρόνια δεν είναι μόνο που «μετεβλήθη εντός μου ο ρυθμός του κόσμου». Συνωστίσθηκαν […]

Πρόκειται για φράση που αποδίδεται στον Μπομπ Μάρλεϊ: «Πριν αρχίσεις να υψώνεις το δάχτυλο, βεβαιώσου ότι τα χέρια σου είναι καθαρά». Το θυμήθηκα καθώς άκουγα τον Αλέξη Τσίπρα στην συνέντευξη Τύπου στη Θεσσαλονίκη. Εκεί όπου ρωτήθηκε για το νέο του «σουξέ», ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι μέγας πολιτικός απατεώνας. Το τεκμηρίωσε αναφερόμενος στη Συμφωνία των […]

Πριν από λίγες μέρες, στις 14 Σεπτεμβρίου, συμπληρώθηκαν 60 χρόνια από τον θάνατο του Μ. Καραγάτση. Ηταν μόνο 52 χρονώ, ήδη πολυγραφότατος αλλά, όπως και να ‘ναι, στην ηλικία που ένας συγγραφέας έχει να δώσει πολλά ακόμη στην Τέχνη του. Προκύπτουν πολλά what if από την πρόωρη «αποχώρηση» ενός τέτοιου συγγραφέα. Τι θα γινόταν, ας […]

Είναι ένα σύνθημα των τελευταίων ετών που ξεκίνησε από τους αυτοαποκαλούμενους life coach (όπερ μεθερμηνευόμενο «προπονητής ζωής») για να υιοθετηθεί, στη συνέχεια, από την πολιτική ορθότητα και να αποκτήσει ιδεολογικό και κοινωνικό πρόσημο. «Να είσαι ο ευατός σου», «Να αγαπάς τον εαυτό σου έτσι όπως είναι, να μην προσπαθείς να τον αλλάξεις». «Be yourself». Γκουγκλάροντας, […]

Φέτος, στις εξετάσεις της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου συμμετέχουν 1.080 νέες και νέοι. Θα επιλεγούν, τελικά, 16. Οι υπόλοιποι 1.064; Προφανώς και επειδή ένας νέος άνθρωπος δεν εγκαταλείπει στην πρώτη αποτυχία τα όνειρά του, θα διοχετευτούν σε άλλες, ιδιωτικές σχολές. Ή θα ξαναδώσουν εξετάσεις του χρόνου. Ή θα προσπαθήσουν να βρουν έναν παράδρομο για […]

Στο βιβλίο του «Η ασπίδα του Αχιλλέα: Πόλεμος, Ειρήνη και το Μάθημα της Ιστορίας» («The Shield of Achilles: War, Peace and the Course of History») ο Φίλιπ Μπόμπιτ περιγράφει το εξής περιστατικό: ένα βράδυ, σε κάποια πόλη των ΗΠΑ, μια νεαρή γυναίκα επιστρέφει στο σπίτι της. Λίγο πριν φτάσει, κατεβαίνουν από ένα βανάκι δύο άνδρες […]

Δεν ξέρω αν έτσι γίνεται και τώρα, πάντως όταν πήγαινα εγώ στο σχολείο, την 28η Οκτωβρίου στολίζαμε τους τοίχους της τάξης με εκείνες τις αφισέτες που έγραφαν ένα μεγαλοπρεπές «Οχι», τις οποίες περικυκλώναμε με κλωνάρια δάφνης φτιαγμένα από κόλλες γλασέ. Το «Οχι», τέλος πάντων, ήταν το εθνικό μας statement. Οπως, φαντάζομαι, για τα παιδιά στην […]

Την έβλεπα και την ξαναέβλεπα. Μια ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που έγινε viral. Με αφορμή την υποχρεωτική χρήση μάσκας από τους μικρούς μαθητές στα σχολεία. Ο αγανακτισμένος γονιός έγραφε για το βλαστάρι του: «Ρε σεις, εδώ δεν κάθεται να τον ντύσουμε, θα τον υποχρεώσουμε να βάλει μάσκα;». Στα σχόλια γινόταν πανζουρλισμός. Εκατοντάδες likes, καρδούλες, […]

ΠΡΟΣΩΠΑ

Τον Φεβρουάριο, όταν ο κορωνοϊός ήταν ακόμη μια μακρινή είδηση και, με την οίηση του υγειούς, βλέπαμε όσα γίνονταν στην Κίνα ως κάτι που δεν μας αφορά προσωπικά, είχε περάσει από το timeline μου μια διαφήμιση για μαγιό. Με το μήνυμα «Summer it’s not so far». Ηταν ακριβά μαγιό, που ζαχάρωνα από το προηγούμενο καλοκαίρι […]

Το τσαντάκι με τα αντιηλιακά μου, στα χρώματα και το σχήμα, είναι σαν φέτα καρπούζι. Εχω και ένα Τ-σερτ με στάμπα φέτα καρπούζι (τα «κουκούτσια» από μαύρες χάντρες) που γράφει μάλιστα και melon λες και όλη αυτή η υπερπαραγωγή θα μπορούσε να είναι μούσμουλο. Παλαιότερα είχα και σαγιονάρα καρπούζι. Πράσινη η σόλα και κόκκινος ο […]

Ο Αφροαμερικανός Κάσιους Κλέι (που αργότερα ασπάστηκε το Ισλάμ και έγινε Μοχάμεντ Αλι) μεγάλωνε στα τέλη της δεκαετίας του 1940 σε μια πόλη του αμερικανικού Νότου, το Λούιβιλ, στο Κεντάκι. Από μικρός βίωσε τον ρατσισμό λόγω του χρώματός του γι’ αυτό και ήταν ένα θυμωμένο παιδί, έτοιμο να πλακωθεί στους δρόμους, ειδικά όταν δεν έβρισκε […]

Εμείς οι Ελληνες, στην πλειονότητά μας τουλάχιστον, συμπαθούμε τους Ισπανούς. (Δεν ξέρω αν και οι Ισπανοί συμπαθούν εμάς τους Ελληνες αλλά αυτές οι γενικεύσεις είναι, ούτως ή άλλως, ριψοκίνδυνες). Εχω επίσης την εντύπωση ότι συμπαθούμε και τη βασιλική οικογένεια της Ισπανίας. Και όχι βέβαια επειδή ο Χουάν Κάρλος παντρεύτηκε την πάλαι ποτέ πριγκίπισσα της Ελλάδας […]

Εχει ενδιαφέρον ο τρόπος με τον οποίον ο Μ. Καραγάτσης περιγράφει στον «Γιούγκερμαν» μια επίσκεψη του Βασίλι Κάρλοβιτς στο πατρικό σπίτι του φίλου του Μιχάλη Καραμάνου. Εκεί όπου αποτιμά την οικογενειακή παράδοση στα έπιπλα, τα σερβίτσια, τα κειμήλια. «Κομμάτια» που επιβεβαιώνουν την αστική καταγωγή, που αγοράστηκαν πριν από σαράντα, πενήντα, εξήντα χρόνια σε λογικές τιμές […]