Συγκλονιστικές ιστορίες ανθρώπων που βρέθηκαν καμένοι μέσα στο σπίτι τους ή σώθηκαν την τελευταία στιγμή, περιγράφουν οι διασώστες, οι οποίοι τις τελευταίες ώρες δίνουν τιτάνια μάχη με τον χρόνο. Ενα τραγικό γεγονός καταγράφηκε χθες το μεσημέρι, μεγαλώνοντας τη μακάβρια λίστα στο Μάτι.

Σε μια μονοκατοικία που είχε καταστραφεί ολοσχερώς βρέθηκε απανθρακωμένη μια άτυχη γυναίκα. Πυροσβεστικές δυνάμεις και Αστυνομία, ερευνώντας την περιοχή από σπίτι σε σπίτι, ήρθαν αντιμέτωποι με το μακάβριο θέαμα και περισυνέλεξαν το πτώμα.

Τραγική ειρωνεία. Ο γιος της πήγε στο σπίτι δύο και τρεις φορές. Είχε τηλεφωνήσει προτού η πυρκαγιά φτάσει στο Μάτι και είχε πει: «Περίμενε, μητέρα, έρχομαι να σε πάρω». Δεν πρόλαβε. Μπήκε στο καμένο σπίτι, έψαξε παντού κι αφού δεν τη βρήκε πίστεψε ότι αυτή κατάφερε να ξεφύγει. Η απανθρακωμένη σορός της αποκαλύφθηκε σε ένα σημείο του σπιτιού από τους διασώστες. Την είχαν κυκλώσει οι φλόγες, προτού προλάβει να ανοίξει την πόρτα.

ΑΓΚΑΛΙΑΣΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ. Μία ακόμη τραγωδία εκτυλίχθηκε μπροστά στα μάτια των διασωστών, δίνοντας διαστάσεις εφιάλτη στα όσα συμβαίνουν στο Μάτι. Μητέρα με το παιδί της βρέθηκαν την Τρίτη μέσα στο σπίτι τους. Είχαν καεί ζωντανοί, ήταν αγκαλιασμένοι…

«Φίλε μου, σε τέτοιους τόπους τραγωδίας ο αέρας μυρίζει αλλιώς. Μυρίζει… θάνατο».

Τα συνταρακτικά αυτά λόγια ανήκουν στον υπεύθυνο της ομάδας εθελοντών έρευνας και διάσωσης που ήρθε από το Μεσολόγγι για να βοηθήσει στο Μάτι. Ο Διονύσης Τσιρόγλου και μια ομάδα δέκα έμπειρων ατόμων βρέθηκαν από την Τρίτη στην Ανατολική Αττική για να επιτελέσουν ένα πολύ σημαντικό έργο. Τόσο η ομάδα του όσο και όλες οι υπόλοιπες ομάδες διάσωσης έχουν αναλάβει να βρουν τους αγνοουμένους, να σώσουν όσους μπορούν, να δώσουν απαντήσεις στις αγωνιώδεις εκκλήσεις κατοίκων της περιοχής. «Βρείτε τον πατέρα μου, τη μητέρα μου, το παιδί μου» λένε στους διασώστες και πέφτουν στην αγκαλιά τους. Λυγίζουν ακόμη και αυτοί οι έμπειροι άνδρες μπροστά στο μακάβριο θέαμα.

Ολες αυτές τις ώρες το τιτάνιο έργο των διασωστών συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Ψάχνουν σπίτι σπίτι… τον θάνατο, ελπίζουν ότι μπορεί να υπάρχουν ζωντανοί, εύχονται όταν ανοίγουν την πόρτα να μην υπάρχει κανείς μέσα.

Βρέθηκε ζωντανή. Ο Διονύσης Τσιρόγλου μάς διηγείται μια τέτοια ιστορία που εκτυλίχθηκε χθες. Ανοίγοντας ένα μισοκαμένο σπίτι, βρήκαν μέσα μια γυναίκα 60 ετών. Είχαν καεί τα πέλματα των ποδιών της, δεν μπορούσε να περπατήσει και παρέμεινε επί σχεδόν δύο 24ωρα μέσα στο σπίτι περιμένοντας τη σωτηρία. Κάνοντας υπομονή αλλά πονώντας αφόρητα για τόσες ώρες, είδε τους σωτήρες της μπροστά της. «Την πήραμε προσεκτικά και τη μεταφέραμε στο σημείο όπου ήρθε το ασθενοφόρο. Και ποιο ήταν το «ευχαριστώ»; Ομάδα του Ερυθρού Σταυρού μάς έβαλε τις φωνές γιατί μεταφέραμε τη γυναίκα. Μας είπαν: «Ξέραμε ότι είναι εκεί η τραυματισμένη από χθες»…» αναφέρει. Κόβονται τα πόδια και η ανάσα των διασωστών κάθε φορά που ανοίγουν ένα σπίτι. Εχουν δει πολλά τα μάτια τους, αλλά τη μυρωδιά του θανάτου και την εικόνα των απανθρακωμένων πτωμάτων δεν μπορούν να τη συνηθίσουν.

Η κούραση τους έχει καταβάλει. Αναζητούν νερό, φαγητό, βλέπουν την πλήρη ανοργανωσιά ακόμη και στο κρίσιμο θέμα της διάσωσης. «Αφήσαμε τα σπίτια μας, τις δουλειές μας, τις άδειές μας. Ηρθαμε εθελοντικά από τόσο μακριά, αλλά μας έχουν ξεχάσει οι υπεύθυνοι, όπως και τους κατοίκους. Αντέχουμε, όμως. Οταν σου λέει ο κόσμος «κάντε ό,τι είναι δυνατόν, βρείτε τον πατέρα μου ή το παιδί μου», ξεχνάμε τα πάντα και συνεχίζουμε…».

Ακολουθώντας τους διασώστες στην προσπάθειά τους, βρίσκεσαι αντιμέτωπος με μικρές αλλά συνταρακτικές ιστορίες. Μια τέτοια είναι ενός ιδιοκτήτη σπιτιού σε μικρή απόσταση από το σημείο όπου βρέθηκαν οι 26 νεκροί. «Ημουν τυχερός που σώθηκα. Βούτηξα στη θάλασσα μέσα στη νύχτα κι έμεινα εκεί επί τρεισήμισι ώρες. Εβλεπα τη φωτιά να γλείφει το σπίτι μου, να καταστρέφει τα πάντα, κι εγώ περίμενα μέσα στο νερό. Δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου αυτό που βίωσα το βράδυ της Δευτέρας». Κι ένας άλλος «τυχερός» γιατί το σπίτι του υπέστη μικρές ζημιές λέει στους διασώστες: «Ζούσαμε σε έναν παράδεισο που δεν υπάρχει πια. Οι κόποι 20 ετών χάθηκαν μέσα σε λίγα λεπτά. Τι να κάνω ένα όρθιο σπίτι σε έναν κρανίου τόπο;».

Στο οικόπεδο του θανάτου. Μαζί με τους διασώστες το μονοπάτι οδηγεί στο σημείο όπου κάηκαν αγκαλιασμένοι οι 26. Εκεί βρίσκονται ήδη «σκληροί» άνδρες των Ειδικών Δυνάμεων της Αστυνομίας. Εχουν λυγίσει από τον πόνο και τη συγκίνηση καθώς πατούν εκεί όπου πριν από λίγες ώρες έτρεχαν να σωθούν γυναίκες και παιδιά. «Ημουν μικρός όταν έζησα το τραγικό αεροπορικό δυστύχημα στο Γραμματικό. Αυτό που βλέπω εδώ είναι πολύ χειρότερο». Κι ένας διασώστης προσθέτει: «Κι εγώ ήμουν στην καταστροφή της Ηλείας το 2007. Αυτό που συμβαίνει σ’ αυτό εδώ το σημείο δεν το χωρά ο ανθρώπινος νους» λέει και κοιτάζει με συγκίνηση μια παιδική παντόφλα που βρίσκεται μέσα στις στάχτες.

Οι 26 πολίτες έτρεξαν για να φτάσουν σε μια τσιμεντένια σκάλα που οδηγεί στην παραλία.

Κανείς τους δεν πρόλαβε να τη φτάσει. Είτε γιατί το θερμικό φορτίο, οι φλόγες τούς έκαψαν ζωντανούς είτε γιατί πνίγηκαν από τον καπνό είτε γιατί έχασαν τον προσανατολισμό τους, όταν όλα καίγονταν δίπλα τους. Κοιτάζεις τον γκρεμό που οδηγεί στη θάλασσα. Ενα 13χρονο κορίτσι αποφασίζει να κάνει το σάλτο μορτάλε. Σκοτώνεται αντί να καεί ζωντανό. Αναρωτιέσαι. Κι αν προλάβαιναν να πηδήσουν και άλλοι; Θα ζούσαν αυτή την ώρα, έστω και τραυματίες;

Το οικόπεδο του θανάτου, εκεί όπου γράφτηκε αυτή η τραγική ιστορία, θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη όλου του κόσμου. Στο ύψωμα εκείνο που κάποτε ήταν ένα ειδυλλιακό τοπίο, τώρα ο θάνατος πλανάται. Και οι ψυχές των 26 ζητούν δικαίωση…

Τελευταία Νέα