Ικανοποιητικό ριμέικ

«Το φάντασμα στο κέλυφος»: Η πολυεθνική εταιρεία του μέλλοντος έχει γνωστοποιήσει στη Σκάρλετ Τζοχάνσον πως έσωσαν τον εγκέφαλό της ύστερα από ένα τραγικό συμβάν, τοποθετώντας τον σε ένα βιομηχανικά κατασκευασμένο σώμα που την καθιστά άτρωτη – και πολύ αποτελεσματική ως προστάτιδα μιας κοινωνίας που αναζητά μια κάποια συνοχή. Φυσικά, η ηρωίδα θα ανακαλύψει πως πίσω από τις «καλές προθέσεις» τους κρύβεται η καταστροφική στρατηγική ενός καπιταλιστικού κολοσσού, όπως άλλωστε συνέβαινε και στο αυθεντικό anime του οποίου ριμέικ αποτελεί αυτή η χολιγουντιανή μεταφορά. Το στίγμα του «Blade Runner» ολοφάνερο στα ειδικά εφέ, πίσω όμως από την εντυπωσιακή αισθητική αναγνωρίζει κανείς τον σκελετό ενός παραδοσιακού b-movie: η ταινία δεν ξεπερνά τα 100 λεπτά σε διάρκεια. Είναι ωραίο να συναντάς σήμερα αυτή την οικονομία. Επίσης με Τακέσι Κιτάνο και Μάικλ Πιτ.

Βαθμοί: 6

Ιστορική μελέτη

«The great Utopia»: Εάν ο Σεργκέι Αϊζενστάιν ανασυνέθεσε θεαματικά την Οκτωβριανή Επανάσταση στον περίφημο «Οκτώβρη» του 1928, ο Φώτος Λαμπρινός επιχειρεί μια εκ νέου φιλμική αναδόμηση προκειμένου να αγγίξει, όσο γίνεται πιο πιστά, την ιστορική αλήθεια σε ένα ντοκιμαντέρ που το παρακολουθείς καθηλωμένος από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό. Πρώτον, γιατί η αναδόμηση αυτή βασίζεται σε ένα αρχειακό υλικό που μοντάρεται με εντυπωσιακή μυθοπλαστική μαεστρία και, δεύτερον, γιατί ο σχολιασμός του σκηνοθέτη αναφέρεται φυσικά στο παρελθόν, φωτίζει όμως με τον τρόπο του και τον δρόμο προς το μέλλον, όπως οφείλει κάθε – σοβαρή – ιστορική μελέτη.

Βαθμοί: 6

Μελό αξιώσεων

«Ciao amore… Dalida»: Μια ζωή που θα μπορούσε να γεμίσει όχι μία, αλλά δέκα ταινίες, γεμάτη αποτυχημένες σχέσεις, μεγάλες επιτυχίες, αυτοκτονίες εραστών και πρώην συζύγων και φυσικά απόπειρες αυτοκτονίας της ίδιας (με μια μοιραία, το 1987), σε ένα λαϊκό μελόδραμα που αποτυπώνει τη διαδρομή της από τα παιδικά της χρόνια μέχρι και τον θάνατό της. Δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο. Ευτυχώς, η σκηνοθέτρια Λίζα Αζουέλος έχει τη φαεινή ιδέα να στηρίξει την αφήγησή της πάνω στα μεγάλα σουξέ της Dalida, τα οποία και «εργαλειοποιεί» σεναριακά, αναδεικνύοντας έτσι και την υπέροχη πρωταγωνίστριά της: Η Σβέβα Αλβίτι δίνει μια συγκλονιστική ερμηνεία, ανώτερη του ίδιου του φιλμ που τη συμπεριλαμβάνει.

Βαθμοί: 6

Ερμηνευτική σύγκρουση

«Παράνομες ζωές»: Τρεις γενιές της διαβόητης οικογένειας Κάτλερ ζουν παράνομα στην καταπράσινη και ειδυλλιακή εξοχή της Αγγλίας και ο Μάικλ Φασμπέντερ βρίσκεται διχασμένος ανάμεσα στον σεβασμό για τον πατέρα του (Μπρένταν Γκλίσον) και την επιθυμία να εξασφαλίσει μια καλύτερη ζωή για τη γυναίκα του και τα παιδιά τους. Είναι οι σπουδαίοι ηθοποιοί που ανεβάζουν τις θερμοκρασίες, κυρίως επειδή ο Ανταμ Σμιθ που σκηνοθετεί δεν έχει αποφασίσει αν θέλει να στήσει μια δυνατή περιπέτεια ή ένα δράμα χαρακτήρων.

Βαθμοί: 5

Προβάλλονται επίσης

Στο «Αναζητώντας την αλήθεια» (βαθµοί: 3) έχουμε να κάνουμε με μια αλληγορία θεολογικής φύσεως (ύστερα από μια οικογενειακή τραγωδία, ένας άνδρας συναντά μια αινιγματική τριάδα ανθρώπων, με προεξάρχουσα μια μυστηριώδη γυναίκα με το όνομα «Πατέρας»), που όμως έχει μικρό κινηματογραφικό ενδιαφέρον, ενώ στο αξιοσημείωτο «Raw» (βαθµοί: 5) μια κοπέλα ανακαλύπτει τις καννιβαλικές της τάσεις – κρίμα όμως που το εξαίσιο πρώτο μέρος αφήνει υποσχέσεις που η σαστισμένη εξέλιξη της ιστορίας αδυνατεί να εκπληρώσει. Αλληγορία πάνω στην κοινωνική θέση της γυναίκας σήμερα επιχειρεί το «Σε τέσσερις χρόνους» (βαθµοί: 3) με την Αντέλ Εξαρχοπουλός και την Τζέμα Αρτερτον, μόνο που οι ιστορίες που αποτελούν το φιλμ δεν δένουν με τίποτα σεναριακά. Μόνο στυλ έχει να προσφέρει το μέτριο θρίλερ «Το δέλεαρ του Διαβόλου» (βαθµοί: 3) ενώ υπάρχουν και τα συμπαθή «Στρουμφάκια: Το χαμένο χωριό» για τους εκκολαπτόμενους κινηματογραφόφιλους.