Ενα σημαντικό πολιτικό γεγονός σημειώθηκε στο Τζάκσον του Μισισίπι. Ο Ντόναλντ Τραμπ, υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών και ο πρώην επικεφαλής του βρετανικού ξενοφοβικού κόμματος UKIP, εκ των ηγετικών στελεχών της καμπάνιας για το Brexit, Νάιτζελ Φάρατζ συναντήθηκαν.

Ο νεοϋορκέζος επιχειρηματίας με το σύνθημα «Ας κάνουμε και πάλι την Αμερική μεγάλη» στάθηκε δίπλα δίπλα με τον μίστερ Brexit για να τονίσουν ότι και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού γίνονται οι ίδιες κινήσεις που αποσκοπούν στο να τεθούν εμπόδια στο ελεύθερο εμπόριο και στην παγκοσμιοποίηση –θέματα που έχουν προκαλέσει τόσες αντιπαραθέσεις στη Δύση τα τελευταία 25 χρόνια.

«Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο», είπε ο Φάρατζ μιλώντας στους κατοίκους του Μισισίπι. «Οι παράλληλες γραμμές είναι εκεί, υπάρχουν εκατομμύρια απλοί Αμερικανοί που έχουν εγκαταλειφθεί από τους πολιτικούς, που περνάνε δύσκολα, που αισθάνονται ότι η πολιτική τάξη στην Ουάσιγκτον δεν έχει καμία επαφή μαζί τους, που αισθάνονται ότι τόσοι πολλοί από τους εκπροσώπους τους είναι πολιτικά ορθά κομμάτια αυτής της αριστερής ελίτ των ΜΜΕ». Και συνέχισε: «Πρέπει να ξεσηκωθείτε, να δείρετε τους δημοσκόπους, να δείρετε τους σχολιαστές, να δείρετε την Ουάσιγκτον».

Ο Φάρατζ που δήλωσε ότι πέτυχε την αποστολή του και παραιτήθηκε από την ηγεσία του Κόμματος της Ανεξαρτησίας, μετά το δημοψήφισμα του Ιουνίου για το Brexit, είναι ένας φωνακλάς γραφικός πολιτικός που όμως πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη, γράφει στους «Νιου Γιορκ Τάιμς» ο Ρότζερ Κοέν. Η πομπώδης γλώσσα του κρύβει πολιτικό δόλο. Η μισαλλοδοξία του εκφράζει μια τάση του καιρού μας. «Δεν μπορεί να έχετε παρατηρήσει τον Φάρατζ τα τελευταία δύο χρόνια και να μην σκεφτήκατε ότι ο Τραμπ μπορεί να κερδίσει στις εκλογές του Νοεμβρίου» σχολιάζει. Αυτό είναι το μάθημα της Βρετανίας για τις ΗΠΑ.

Ο Φάρατζ διέψευσε τους δημοσκόπους. Διέψευσε τους πολιτικούς σχολιαστές. Ντρόπιασε τον πρόεδρο Ομπάμα και άλλους ηγέτες που προέτρεψαν τους Βρετανούς να παραμείνουν στην Ευρώπη. Πέτυχε κάτι τόσο αδιανόητο όσο και η εξασφάλιση από τον Τραμπ του ρεπουμπλικανικού χρίσματος: μια λαϊκιστική εξέγερση εναντίον του status quo, στην περίπτωσή του τη συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ενωση που στήριξε την αυξανόμενη βρετανική ευημερία για περισσότερο από τέσσερις δεκαετίες.

Το θέμα βέβαια είναι πως η ευημερία έχει υποχωρήσει τόσο στη Βρετανία όσο και στις ΗΠΑ, αφήνοντας μεγάλο κομμάτι της λευκής μεσαίας τάξης να παρασύρεται να πιστεύει ότι οι θέσεις εργασίας έχουν φύγει στο εξωτερικό με την ίδια ταχύτητα που φθάνουν στις ακτές της κάθε χώρας μετανάστες που θα αρπάξουν τις εναπομείνασες δουλειές.

Η άβολη αλήθεια για την εκστρατεία του Τραμπ είναι ότι, όπως και η εκστρατεία για το Brexit, συμπίπτει με μια χρονική στιγμή που έχει κορυφωθεί η απογοήτευση των πολιτών –εναντίον των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, εναντίον των τραπεζιτών που έμειναν ατιμώρητοι παρά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, εναντίον αυτού που ο Φάρατζ αποκαλεί «παγκόσμια εταιρειοκρατία», εναντίον της φαινομενικά ανεξέλεγκτης μετανάστευσης και εναντίον των πολιτικών.

Τα προσωπικά μειονεκτήματα

Πολλοί πιστεύουν ότι μόνο τα προσωπικά μειονεκτήματα του Τραμπ – η εγωπάθεια, η αλαζονεία, η ασυνέπεια, ο ρατσισμός, η ανειλικρίνειά του, ο μισογυνισμός του – θα τον εμποδίσουν από το να αναδειχθεί νικητής στις εκλογές του Νοεμβρίου. Παρότι η Χίλαρι Κλίντον είναι ο εύκολος στόχος για το κίνημα εναντίον του κατεστημένου, δηλαδή των δυνάμεων μέσα από τις οποίες ξεπήδησαν ο Τραμπ και το Brexit.

Τελευταία Νέα