«Κανένας άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος. Κανείς θνητός καλότυχος δεν είναι. Ολα τα ανθρώπινα είναι μια σκιά». Η φράση της –ευριπίδειας –Εκάβης θα ακουστεί στα ερείπια του ιερού νησιού της Δήλου. Που θα ανοίξει, με τον ήλιο ακόμη ψηλά, ύστερα από 2.100 χρόνια για να ακουστεί ο τραγικός λόγος (Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου). Της «Εκάβης», των «Τρωάδων», αλλά και του «Χριστού πάσχοντος» (από τη βυζαντινή γραμματεία, που αποδίδεται στον Ιεράρχη Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό), με τον οποίο θέλησε να εμφορήσει την παράστασή του ο διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου Νίκος Καραγέωργος. Και αυτό ύστερα από την πρεμιέρα, το Σαββατοκύριακο που πέρασε στο αρχαίο θέατρο της Στράτου. Στο κέντρο η κυρία –και της τραγωδίας –Δέσποινα Μπεμπεδέλη / Εκάβη (φωτογραφία), δίχως σκηνικά και φτιασίδια. Μόνο με το λόγο. «Η Εκάβη είναι μια πρόσφυγας που αγκαλιάζει όλο το τραγικό τοπίο της ανθρωπότητας», μου λέει η τραγωδός. «Εκπροσωπεί όλες τις σύγχρονες Εκάβες στις εστίες πυρός και πολέμου, εμφυλίου, αδελφοκτόνου, θρησκευτικού, με όλα τα επακόλουθα: ξεριζωμό, φόνους, βιασμούς, φυλακίσεις. Οι αρχαίοι ποιητές τα είχαν δει και τα είχαν γράψει όλα από τότε…». Ες Δήλον, λοιπόν, τα σπουδαία.