Στην αρένα της παγκόσμιας λογοτεχνίας τα μαχαιρώματα και οι συγκρούσεις μεταξύ συγγραφέων συναγωνίζονται σε σασπένς όσα έχουν διαπράξει οι ήρωές τους στα καλύτερα έργα. Πάρτε για παράδειγμα την ιστορία της «Φάρμας των ζώων» που θυμίζει η βρετανική «Γκάρντιαν» μετά την ψηφιοποίηση της επιστολής με την οποία ο Τ.Σ. Ελιοτ απορρίπτει την έκδοσή της. «Αγαπητέ Οργουελ» αρχίζει ο διευθυντής εκδόσεων στον οίκο Faber & Faber, στην απάντηση της 13ης Ιουλίου 1944. «Συμφωνούμε ότι πρόκειται για αξιόλογη γραφή. Εχετε επεξεργαστεί την ιστορία με τεχνική και η αφήγηση κρατάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη αμείωτο – αυτό είναι κάτι που λίγοι συγγραφείς έχουν καταφέρει από τον καιρό του «Γκιούλιβερ»». Και τότε ποιο ήταν το μεγάλο «αλλά»; «Δεν έχουμε πειστεί ότι αυτή είναι η σωστή οπτική για να ασκήσει κάποιος κριτική στην πολιτική κατάσταση [στα υπ’ όψιν ότι η σάτιρα του Τζορτζ Οργουελ (φωτογραφία) με στόχο τον Στάλιν πήγαινε κόντρα στη συμμαχία Βρετανίας – ΕΣΣΔ εναντίον του Χίτλερ]. «Κι ύστερα, τα γουρούνια της ιστορίας είναι πιο έξυπνα από τα άλλα ζώα… Αυτό που θα χρειαζόταν (μπορεί να πουν ορισμένοι) δεν ήταν περισσότερος κομμουνισμός αλλά περισσότερα γουρούνια με κοινωνική συνείδηση». Η επιστολή Ελιοτ είναι ένα από τα 300 ντοκουμέντα που ψηφιοποιούνται από τη Βρετανική Βιβλιοθήκη, ανάμεσα στα οποία και έγγραφα των Τεντ Χιουζ, Αντζελα Κάρτερ και Βιρτζίνια Γουλφ. Σε μια επιστολή της η τελευταία εξηγεί στη Χάριετ Σο Γουίβερ, ευεργέτιδα του Τζόις, ότι το «Πορτρέτο του καλλιτέχνη σε νεαρή ηλικία» έχει απαγορευτικό μέγεθος για να τυπωθεί.