Υπάρχουν ιστορίες που στα αφτιά κάποιων ακούγονται υπερβολικές. Κι όμως είναι ιστορίες οικογενειών οι οποίες αναγκάστηκαν να ζητήσουν βοήθεια γιατί η φτώχεια και οι απανωτές ατυχίες τούς χτύπησαν την πόρτα.

Μια τέτοια ιστορία είναι και της Τ., η οποία παντρεύτηκε το 2009 και απέκτησε έναν γιο. Το ζευγάρι εργαζόταν και είχε ένα καλό μηνιαίο εισόδημα. Ομως τρία χρόνια μετά, το ζευγάρι χώρισε και ο πρώην σύζυγος εξαφανίστηκε, χωρίς να κρατήσει επαφές και χωρίς να τους βοηθά οικονομικά.

Την ίδια χρονιά η Τ. διεγνώσθη με καρκίνο του μαστού και προχώρησε σε μαστεκτομή. Ακολούθησαν χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες, και κάπου τότε χάνει και τη δουλειά της. Η ίδια και ο γιος της μετακομίζουν στη μητέρα της, ζώντας με τα μεροκάματα που έκανε η γιαγιά. Η ταλαιπωρία της δεν σταματά εκεί, αφού το 2014 διαπιστώνουν στο νοσοκομείο δερματικές βλάβες και καρκίνωμα, με αποτέλεσμα να μπει στο χειρουργείο και να κάνει εκ νέου χημειοθεραπείες. Εκείνη τη χρονιά είναι που απευθύνεται και στον οργανισμό Το Χαμόγελο του Παιδιού για βοήθεια.

Τον Ιούνιο του 2015 κάνει αξονική, βρίσκουν μεταστάσεις κι αρχίζει και πάλι χημειοθεραπεία. Σύμφωνα με την κοινωνική λειτουργό που τους βοηθά, εκείνο που από την πρώτη στιγμή την εντυπωσίασε στη συγκεκριμένη οικογένεια είναι η αξιοπρέπεια που δείχνουν. «Παρότι η υγεία τής Τ. διαρκώς επιδεινώνεται ουδέποτε παραπονέθηκαν, ούτε ζήτησαν κάτι περισσότερο πατώντας πάνω στο πρόβλημα. Η Τ. μέχρι και τις τελευταίες μεταστάσεις ερχόταν με τα μέσα μαζικής μεταφοράς και παραλάμβανε μόνη της τα πράγματα. Τον τελευταίο καιρό έρχεται η γιαγιά με τα ΜΜΜ. Οσες φορές έχει έρθει και το παιδί, ήταν φροντισμένο και περιποιημένο και είναι αυτό που, όπως λένε οι δύο γυναίκες, τους δίνει δύναμη να συνεχίσουν» σημειώνει η κοινωνική λειτουργός.