«Η Πορτογαλία αντιπροσωπεύει ένα επιτυχημένο πείραμα εργαστηρίου κατά το οποίο αναμείχθηκαν η λιτότητα και η αύξηση των εξαγωγών. Και όταν αυτά τα δύο υλικά αναμειχθούν σωστά, μπορεί, αν και είναι μοναδική περίπτωση, το κόμμα που έχει επιβάλει τη λιτότητα να κερδίσει τις εκλογές». Ο Ντάνιελ Γκρος, ο γερμανός οικονομολόγος που διευθύνει το Center for Economic Policy Studies των Βρυξελλών, έχει θέσει εδώ και καιρό στο μικροσκόπιό του την περίπτωση της Πορτογαλίας. Και διαπιστώνει ότι η χώρα της Ιβηρικής «παρουσιάζει τεράστιες διαφορές με την Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι οι δυο χώρες βρέθηκαν στην ίδια πλευρά όταν ξέσπασε η κρίση, είχαν περίπου το ίδιο ΑΕΠ, χτυπήθηκαν από μια καταστροφική ύφεση και η φτώχεια εξαπλώθηκε σε σεβαστό τμήμα του πληθυσμού».

Ο Ντάνιελ Γκρος έχει μια εξήγηση και για το γεγονός ότι στην Πορτογαλία δεν γιγαντώθηκαν κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν γεννήθηκαν νέα όπως το Podemos. «Πρόκειται για δύο κόμματα με πολύ συγκεκριμένες αναφορές» λέει στη «Ρεπούμπλικα». Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πολιτεύτηκε μόνο εναντίον της λιτότητας, αλλά και της ανικανότητας των προηγούμενων κυβερνήσεων, συντηρητικών και προοδευτικών, να λύσουν χρόνια προβλήματα όπως είναι η διαφθορά, το πελατειακό κράτος, η φοροδιαφυγή. Το Podemos δημιουργήθηκε μετά την κρίση του 2008 που στην Ισπανία πήρε διαστάσεις από το σπάσιμο της φούσκας των ακινήτων και την αίσθηση ότι εκείνη η φούσκα είχε δημιουργηθεί από μια εξοργιστική διαπλοκή πολιτικών δυνάμεων, τοπικών Αρχών και κατασκευαστών».

Διαφθορά και φοροδιαφυγή υπάρχουν και στην Πορτογαλία αλλά σε μικρότερο βαθμό, προσθέτει ο Γκρος. «Μείωσαν τους μισθούς λιγότερο από την Ελλάδα, αλλά με πολύ διαφορετικά αποτελέσματα, πραγματοποίησαν σοβαρές τουριστικές καμπάνιες παρά το γεγονός ότι έχουν λιγότερο ελκυστικούς προορισμούς από την Ελλάδα και ενίσχυσαν την παραγωγικότητά τους και τη βιομηχανία τους, πράγμα που οδήγησε και στην αύξηση των εξαγωγών».