Παιχνίδια (τρίτης) ηλικίας. Δεν θα το συνδέσω με την Παγκόσμια Ημέρα Ηλικιωμένων, την 1η Οκτωβρίου. Θα το δω σαν ένα από τα φαινόμενα που κάποτε κάνει αισθητή την εκρηκτική φύση του στο ελληνικό θέατρο. Και που φέτος ειδικά συνδυάζεται με μιαν άλλη έκρηξη ή αν θέλετε επιστροφή: στο έργο του Δημήτρη Κεχαΐδη. Στην επισκόπηση της χρονιάς πρόλαβα να μετρήσω μόνο τις τρεις παραστάσεις, με υπογραφή –με τον έναν ή τον άλλον τρόπο –του Θανάση Παπαγεωργίου, που μας ξεναγούν στον παράξενο νεοελληνικό κόσμο του φίλου του Δημήτρη Κεχαΐδη. Μιλάμε για το «Δάφνες και πικροδάφνες» με τον Θανάση Παπαγεωργίου, τον Γιώργο Κιμούλη, τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη και τον Πέτρο Φιλιππίδη (που σκηνοθετεί) στο Μουσούρη, από 9 Οκτωβρίου, το «Πανηγύρι» που ετοιμάζει, ως σκηνοθέτης στο Εθνικό (στο οποίο θητεύει ως πρόεδρος του ΔΣ) και όχι τελικά και ως πρωταγωνιστής, για το οποίο θα αρχίσει πρόβες στις 15 Δεκεμβρίου, και για το «Με δύναμη από την Κηφισιά» των Κεχαΐδη Χαβιαρά που θα ανεβάσει η Στοά του στις αρχές Νοεμβρίου. Ομως να που και τα άλλα δύο μέρη της τριλογίας –μαζί με το «Πανηγύρι» –τα οποία είχε πρωτοπαρουσιάσει ο Κάρολος Κουν το 1972 στο Θέατρο Τέχνης, «Το τάβλι» και «Η βέρα», έχουν θέση στη φετινή σεζόν Κεχαΐδη. Το «Τάβλι» επαναλαμβάνεται στην Ακαδημία Πλάτωνος από 9 Οκτωβρίου, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λάλου με τους (εντυπωσιακούς) Σαμουήλ Ακίνολα και Στέφανο Μουαγκιέ. Η δε «Βέρα» μάς εισάγει στο μίνι –θεματικό –φαινόμενο της σεζόν: τη στροφή στην τρίτη ηλικία. Μιλάμε για τη συνάντηση τριών υπερώριμων ανδρών σε ένα παλαιοβιβλιοπωλείο της Λάρισας, όπου εν μέσω καταιγίδας βγάζουν τα άπλυτά τους στη φόρα για το χατίρι μιας Μαρίας που όλοι επόθησαν αλλά μόνο ο ένας φέρεται να γεύτηκε. Ο Κώστας Κάππας δεν είναι υπερώριμος. Θα γίνει. Για τη «Βέρα». Θα ντυθεί εκείνος που γεύτηκε τη Μαρία. Οι δύο συναγωνιστές του στη Μικρασιατική Εκστρατεία, στο Σαγγάριο, είναι όμως στην ηλικία των ηρώων. Τσιριγώτες και οι δύο.
Εκεί, στα Κύθηρα, πριν από δύο χρόνια ο Κάππας είχε ανεβάσει το «Τάβλι» και αυτή τη φορά σκέφτηκε να ανεβάσει και την ελάχιστα παιγμένη «Βέρα», ακριβώς λόγω της ηλικιακής δυσκολίας. Δεν στράφηκε τελικά στη «μεταποίηση» νέων ηθοποιών σε ώριμους. Αλλά βρήκε δύο ερασιτέχνες: τον έναν τον απόλαυσε σε ένα σκετσάκι στις Απόκριες. Τον άλλον, στο θεατρικό εργαστήρι του στο Τσιρίγο. Ετσι, ύστερα από μήνες –καλοκαιρινών –προβών και κάποιες δοκιμαστικές παραστάσεις στα Κύθηρα, οι Γιώργος Κανέλλης και Δημήτρης Μαρσέλος, κοντά στα 70 τους και οι δύο, θα πατήσουν το σανίδι του Από Μηχανής Θεάτρου από 9 Νοεμβρίου. Το μόνο που χρειάζεται για «αυτόν τον Κεχαΐδη», μου λέει ο Κώστας Κάππας –που ο παππούς του πολέμησε στο Αφιόν Καραχισάρ -, «είναι να βρεις τις μνήμες που είναι μέσα σου και να παίξεις, να δει κι ο θεατής τι ήταν τότε και τι είναι σήμερα». Αλλωστε πίσω από όλο αυτό υπάρχει κάτι «πολύ βαθιά ανθρώπινο». Από εκείνα που μέσα στους δαιδάλους του μυαλού μπορούν να γίνουν ακόμη και απάνθρωπα. «Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη» της Κικής Δημουλά ή μάλλον η απώλειά της είναι που μετράει στον «Μπαμπά» του βραβευμένου Γάλλου Φλοριάν Ζελέρ, που ανεβάζει από 21 Οκτωβρίου στο Θέατρο Δημήτρης Χορν ο Σταμάτης Φασουλής. Εργο στο οποίο ο Κώστας Κάππας (φωτογραφία) κρατάει τον ρόλο του «γαμπρού» του χτυπημένου από τη νόσο Αλτσχάιμερ μπαμπά.

Παιδιές (τρίτης) ηλικίας. Οι κυρίες, λόγω παραδοσιακής αβρότητας, εξαιρούνται από οτιδήποτε αναφέρεται σε ηλικία και ειδικά σε τρίτη. Η επιστροφή της Μάρως Κοντού στο μιούζικαλ «Nine» του Πάνθεον και πέρυσι της Ρίκας Διαλυνά στα «Πικρά δάκρυα της Πέτρας φον Καντ» στο Εθνικό δεν μετρούν το ίδιο. Ομως στο Από Μηχανής, από 25 Ιανουαρίου, καραδοκεί ένας ακόμη «ηλικιωμένος» ρόλος: του ανάπηρου Ζουζέπ, στη μαύρη κωμωδία του καταλανού συγγραφέα, σκηνοθέτη και μεταφραστή Σέρτζι Μπελμπέλ «Οφσάιντ – Εκτός παιδιάς», που εν μέσω κρίσης, με μειώσεις μισθών και δημοσιονομικά ελλείμματα, η κόρη του Αννα σκέφτεται να τον ξεπαστρέψει ως δαπανηρό, διότι έχει και κόρη να σπουδάσει. Και αυτό με την υπογραφή του Κωνσταντίνου Μάρκελλου (που ξεκίνησε την καριέρα του στην όπερα «Οι Παλιάτσοι», κατά Φράνκο Τζεφιρέλι στο Ηρώδειο και με τον «Κοριολανό» κατά Μιχάλη Κακογιάννη και πέρυσι παρέδωσε έναν μολιερικό «Ταρτούφο» στο Θέατρο του Νέου Κόσμου) και της ομάδας This Famous Tiny Circus Τheatre Group. Ογδοντάχρονος Ζουζέπ θα «ντυθεί» ο Φαίδωνας Καστρής.

Σινεμά και των (γάλλων) γονέων

«Dogville», «Δαμάζοντας τα κύματα», «Κουρδιστό πορτοκάλι», «Για όνομα»… Ακόμη και στο «Nine» κινηματογραφικές κυρίως, μαθαίνω, θα είναι οι καταβολές. Και έρχεται να προστεθεί μία ακόμη, στο Γκλόρια, από τονΛάκη Λαζόπουλο. Το γαλλικό (άλλη φετινή μόδα κι αυτή) «Θεέ μου, τι σου κάναμε;», σε ελληνική εκδοχή, με τιςΜαρία Καβογιάννη, Τζένη Θεωνάαρχικά. Αλβανός, Αφγανός και Αφρικανός οι σύζυγοι που φέρνουν στο σπίτι οι κόρες της οικογένειας…Λαζόπουλου. Οι συνέχειες επί σκηνής.

«Της Βουλήςτα παλικάρια»

Γίνονται θέατρο οι λόγοι των πολιτικών; Η παράσταση – ντοκουμέντο τουΜιχάλη Βιρβιδάκη(στον ρόλο του τότε εθνάρχη –φωτογραφία) «ΟΕλευθέριος Βενιζέλοςστη Βουλή των Ελλήνων την άνοιξη του 1932», με τον γλαφυρό –και όπως φαίνεται επίκαιρο –υπότιτλο «Οι υπαίτιοι των σημερινών οικονομικών μας δυσχερειών, οι υπαίτιοι της Μικρασιατικής Καταστροφής, ο εθνικός διχασμός ή επειδή η Ιστορία θα έπρεπε να διδάσκει…», επιχειρεί να το αποδείξει στο Θέατρο Οδού ΚυκλάδωνΛευτέρης Βογιατζής. Με τον ιδρυτή του οποίου οΒιρβιδάκηςείχε συνεργαστεί: με το έργο του «Στην εθνική με τα μεγάλα» και με το «Ναυτικό» του Πεσόα το 1998 (σε σκηνοθεσίαΝίκου Μαστοράκη), ως βοηθός σκηνοθέτη στο ρωσικό «Συμφορά από το πολύ μυαλό» το 1986, ενώ το έργο του περί φύσεως είχε προγραμματίσει οΛευτέρης Βογιατζήςτο 2013. Ο «Βενιζέλος» του είχε παρουσιαστεί τον Μάρτιο στο Θέατρο Κυδωνία, στα Χανιά, με αφορμή τα 150χρονα από τη γέννηση του κρητικού πολιτικού και έρχεται τώρα και στην Αθήνα (9-11 Οκτωβρίου) για να φωτίσει τρεις ομιλίες τουΒενιζέλουστη Βουλή, την άνοιξη του 1932, μετά το οικονομικό κραχ του ’29, την εξάπλωση της κρίσης, που εμπλουτίζει και «μια ανασκόπηση της ελληνικής πολιτικής στα κρίσιμα και επώδυνα χρόνια του Διχασμού», εστιασμένη και στην ανάγκη να ληφθούν έκτακτα οικονομικά μέτρα για να αποφευχθεί η χρεοκοπία. Πόσο επίκαιρα…