«Υπάρχει τα τελευταία χρόνια ένα μεγάλο ρεύμα ελληνικών ταινιών που μας έφερε μεγάλες επιτυχίες και στο εξωτερικό, αλλά και στα ελληνικά ταμεία –και αυτό προέκυψε ακριβώς επειδή υπήρχαν τα απαραίτητα οικονομικά εργαλεία. Ειδικά μετά το 2010, ο νόμος Γερουλάνου έδωσε δύο βασικά. Ο Νόμος 3905 για τον κινηματογράφο ξεκαθάριζε κάποια πράγματα σε σχέση με το 1,5% που δεν εφαρμοζόταν από το 1989 –που πάλι εφαρμόστηκε εν μέρει από την ΕΡΤ και κάπως από τη Nova και τον ΟΤΕ. Οχι πως δεν υπήρξαν και κάποιες συμμετοχές των ιδιωτικών καναλιών. Παράλληλα ίσχυε και η εφαρμογή της επιστροφής του φόρου προς τους παραγωγούς κινηματογράφου».
ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΟ ΤΕΛΟΣ. Σκεφθείτε λίγο τι ταινίες μάς περιμένουν μέσα στις γιορτές: οι εισπράξεις από τον νέο «Πόλεμο των Αστρων» ή το «Spectre» και μόνο –τη νέα περιπέτεια του Τζέιμς Μποντ –θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν δεκάδες ελληνικές ταινίες. «Στην ουσία επρόκειτο για ανταποδοτικό τέλος. Ο θεατής έδινε 0,70 λεπτά ανά εισιτήριο και με αυτά τα λεφτά μπορούσαμε να δουλέψουμε. Ε, αυτό καταργήθηκε χωρίς λόγο. Και αυτό γιατί; Επειδή αυξήθηκε κατακόρυφα ο ΦΠΑ, φθάνοντας το 23%. Εχουμε στείλει επιστολές στο υπουργείο Οικονομικών για να προλάβουμε μια τέτοια κατάσταση, αλλά δεν το δέχτηκαν. Αφαιρώντας τον φόρο όμως κατέστρεψαν το ελληνικό σινεμά. Δεν μπορούμε να κάνουμε ταινίες πια».
Αν λοιπόν δεν βρεθούν τα απαραίτητα χρήματα στη χώρα, ας τα αναζητήσουμε στο εξωτερικό. «Εχουμε κάποιες προτάσεις σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη του κινηματογράφου στην Ελλάδα –κάναμε ταξίδια στην Κίνα όπου συζητήσαμε με αξιωματούχους του υπουργείου Πολιτισμού και φέραμε πίσω κάποιες συμβάσεις για υπογραφή. Εδώ ισχύει το άλλο παράλογο: όλες οι χώρες του κόσμου έχουν θεσπίσει κίνητρα, εκτός από την Ελλάδα. Και αυτά τα κίνητρα είναι στην ουσία ένα: το λεγόμενο tax rebate, η επιστροφή δηλαδή ενός μέρους του προϋπολογισμού στους παραγωγούς. Ξοδεύεις ένα εκατομμύριο; Παίρνεις πίσω 250.000, και όλα αυτά δίχως γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εδώ, για να πάρεις μια άδεια μόνο, πρέπει να περάσεις από το ΚΑΣ».