Η φωτογραφία προκάλεσε αίσθηση. Στα σκαλοπάτια του Ελιζέ, ο Φρανσουά Ολάντ υποδέχεται το ισπανικό βασιλικό ζεύγος συνοδευόμενος από τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ, την πρώην σύντροφο και μητέρα των τεσσάρων παιδιών του. Οχι πως δεν είχαν αντιληφθεί ήδη οι Γάλλοι την άτυπη αναβάθμιση της υπουργού Οικολογίας, Βιώσιμης Ανάπτυξης και Ενέργειας σε «αντιπρόεδρο» της Γαλλίας. Αυτός ακριβώς ήταν ο τίτλος πορτρέτου που της αφιέρωσε το περιοδικό «L’Obs» αρχές Μαΐου: «Η αντιπρόεδρος».

Ή άλλως, «Σεγκολέν Ρουαγιάλ, αυτή που μιλάει στο αφτί του προέδρου». «Είμαι η άγρυπνη φρουρός του» δηλώνει εκείνη. Οι λόγοι της συμφιλίωσης είναι, φυσικά, πολιτικοί. Η Ρουαγιάλ είναι δημοφιλής –και ως εκ τούτου, ένα από τα τελευταία ατού του Ολάντ ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2017. Ο καθείς και τα όπλα του.

Στο αντίπαλο στρατόπεδο, για παράδειγμα, ο Νικολά Σαρκοζί, ο επικεφαλής των φρεσκοβαφτισμένων Ρεπουμπλικανών, επιχειρεί τελευταία να ανεβάσει τα ποσοστά του με αστειάκια και χιουμοριστικές ατάκες –κατά κανόνα με στόχο τον Σοσιαλιστή πρόεδρο. Το πρόβλημα, και για τους δύο, είναι πως οι Γάλλοι δεν θέλουν το 2017 υποψήφιο κανέναν από τους δύο.

Το 72% των Γάλλων δεν θέλει να διεκδικήσει νέα προεδρική θητεία ο Σαρκοζί. Και ένα ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό, το 77%, αντιτίθεται στην ιδέα μιας νέας υποψηφιότητας του Ολάντ. Μια εξήγηση, για το τελευταίο, έρχεται να δώσει άλλη δημοσκόπηση: ένα 46% των Γάλλων κρίνει σήμερα το Σοσιαλιστικό Κόμμα «ανεπαρκώς αριστερό». Ενα 44% των Γάλλων κρίνει τον Ολάντ «ανεπαρκώς αριστερό».

Ενα 46% των Γάλλων κρίνει τον γάλλο πρωθυπουργό Μανουέλ Βαλς «ανεπαρκώς αριστερό». Το ίδιο ποσοστό όμως κρίνει τη Ρουαγιάλ «όσο πρέπει αριστερή». Και μεταξύ των υποστηρικτών του Σοσιαλιστικού Κόμματος το ποσοστό αυτό ανεβαίνει στο 67%, το υψηλότερο μεταξύ όλων των στελεχών που αξιολογήθηκαν. «Ο πρόεδρος έχει καταλάβει πως οι Γάλλοι βλέπουν τη Ρουαγιάλ ως μια πολιτικό που κατανοεί τα προβλήματά τους, είναι μία από τους ελάχιστους Σοσιαλιστές που διατηρούν έναν δεσμό με τον λαό» είπε στον Σερζ Ραφί, τον αρχισυντάκτη του περιοδικού «L’Obs», ένας άλλος δημοσκόπος, ο Ζαν-Ντανιέλ Λεβί.

«Ο Ολάντ γνωρίζει πως μπορεί να βασιστεί επάνω της προκειμένου να τον προειδοποιεί για τις τρικλοποδιές που ετοιμάζονται εναντίον του» επισήμανε ο ίδιος ο Ραφί. «Είναι σήμερα ένας αρχηγός κράτους τόσο απομονωμένος. Πολλοί Σοσιαλιστές εκτιμούν πως ο κύβος έχει ριφθεί για το 2017. Στα παρασκήνια, πολλά στελέχη θεωρούν πως ο Ολάντ έχει οριστικά βγει εκτός παιχνιδιού. Στρέφονται προς έναν νέο πρωταθλητή, τον Βαλς, ή κοιτάζουν πέρα μακριά στο 2022. «Ο πρόεδρος τα γνωρίζει αυτά» ομολογεί συνεργάτης του. Ακόμα και οι πιο κοντινοί του άνθρωποι αρχίζουν να απομακρύνονται. Είναι όλο και πιο μόνος». Αλλά έχει τη Σεγκολέν. Κάθεται συχνά στα δεξιά του στα υπουργικά συμβούλια, τρώνε μαζί, οικογενειακά, τις Κυριακές στο Ελιζέ, τον συνοδεύει σε πολλές μετακινήσεις του, τον συμβουλεύει –και προκαλεί φυσικά γκρίνιες, με ορισμένους Σοσιαλιστές να μιλούν για σημάδια «παρηκμασμένης μοναρχίας».

Πριν από τρία χρόνια, Ολάντ και Ρουαγιάλ σχεδόν δεν μιλούσαν και η Σεγκολέν είχε χάσει τα πάντα, ακόμα και τη βουλευτική της έδρα. Λένε πως η επαναπροσέγγιση ξεκίνησε με την αποχώρηση της Βαλερί Τριερβελέρ από το «παιχνίδι» –και το Ελιζέ. Την άνοιξη του 2014, η Σεγκολέν έγινε ως υπουργός Οικολογίας το Νο 3 στην κυβέρνηση Βαλς. Και σιγά σιγά το παλιό ζευγάρι έγινε πάλι ζευγάρι, πολιτικό αυτή τη φορά. Λένε επίσης πως η Σεγκολέν έχει αλλάξει, είναι περισσότερο «γαλήνια», πιο «επαγγελματίας», έχει περισσότερη «αυτοπεποίθηση». Κι αυτό διότι θέλει απλώς να «είναι χρήσιμη»∙ και έχει «απελευθερωθεί από τις προεδρικές της βλέψεις». Ο Σερζ Ραφί πάντως δεν είναι βέβαιος για το τελευταίο.

Η ελπίδα

«Η Σεγκολέν Ρουαγιάλ είναι από τους ελάχιστους ανθρώπους που μπορεί ακόμα να πιστεύει στον Φρανσουά Ολάντ παρά τα όσα έχουν συμβεί ανάμεσά τους. Και κυρίως μπορεί να αλιεύσει ψηφοφόρους από τη Μαρίν Λεπέν. Είναι εφεξής μία από τις λίγες ελπίδες του για πολιτική επιβίωση» αναγνωρίζει στενός συνεργάτης του γάλλου προέδρου.