Η πιο ισχυρή μηχανή που κινεί τον κόσμο μας είναι μια απλή αλήθεια: το τζάμπα πέθανε. Μπορεί στις σχέσεις των ανθρώπων να κυριαρχεί σε πολλές περιπτώσεις το συναίσθημα –αλλά αυτό δεν ισχύει για τα κράτη.

Κανένα κράτος δεν παραχωρεί το παραμικρό χωρίς όρους, κανείς ηγέτης δεν χαρίζει οτιδήποτε χωρίς να προσδοκά κέρδος. Ετσι δουλεύουν τα κράτη, έτσι δουλεύουν οι αγορές, έτσι δουλεύουν οι οικονομίες σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Η κυβέρνησή μας, πάλι, δείχνει να διακατέχεται από συναισθηματικά σύνδρομα: η αρχή έγινε με τα υποτιθέμενα 5 δισ. ευρώ που θα έφερναν οι Ρώσοι για έναν αγωγό που υπάρχει μόνον ως ιδέα. Στη συνέχεια ήλθε η πρόταση της Ρωσίας για συμμετοχή της Ελλάδας στην αναπτυξιακή τράπεζα των αναδυόμενων οικονομιών που είναι ακόμα σε επίπεδο σχεδιασμού.

Η κυβέρνηση έσπευσε να ορίσει τον πρώην εκπρόσωπο της χώρας στο ΔΝΤ ως επίσημο διερευνητή των δυνατοτήτων αναπτυξιακής συνεργασίας με τη Βραζιλία, τη Ρωσία, την Κίνα, την Ινδία και τη Νότια Αφρική.

Οπως είναι προφανές, η «διερεύνηση των δυνατοτήτων» δεν βλάπτει κανέναν. Αυτό που είναι βλαπτικό είναι η καλλιέργεια –από την κυβερνητική πλευρά –μεγάλων προσδοκιών για τέτοιου τύπου συνεργασίες, χωρίς μάλιστα την παραμικρή αναφορά στο τι περιμένει η άλλη πλευρά από την Ελλάδα.

Οσο και αν ακούγεται στενάχωρο, μόνον οι ευρωπαίοι εταίροι δέχθηκαν –με οδυνηρούς έως και ταπεινωτικούς όρους, αλλά δέχθηκαν –να στηρίξουν την Ελλάδα στην κρίση. Και τουλάχιστον γνωρίζουμε τι μας ζητούν!

Τελευταία Νέα