Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’80 δεν είχαν ακόμα εφευρεθεί τα κινητά τηλέφωνα και το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Ομως το αυτί του (παρα)κράτους άκουγε όλες τις τηλεφωνικές συνδιαλέξεις και οι κασέτες των υποκλοπών είχαν φτάσει να πωλούνται στην Ομόνοια!

Δεκαετίες μετά, οι διάδοχοι του Θεοφάνη Τόμπρα κάνουν εξίσου αποτελεσματική δουλειά: η ηλεκτρονική αλληλογραφία γίνεται φέιγ βολάν και το υλικό χρησιμοποιείται για πολιτικά παιχνίδια.

Είναι ωστόσο εξόχως διδακτική η στάση της Αριστεράς –των άλλοτε θυμάτων του παρακράτους: αξιοποιούν μια χαρά το «βρώμικο» υλικό για να απαλλαγούν από τους ανεπιθύμητους στον κύκλο της εξουσίας.

Η εξουσία πρώτα μεθάει, μετά φθείρει και αργότερα διαφθείρει. Στο στάδιο της μέθης, όλοι όσοι δεν ανήκουν στον κυβερνητικό συσχετισμό στοχοποιούνται ως εχθροί. Αυτό ακριβώς συμβαίνει μεταξύ των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος, παρά τις προσπάθειες του τελευταίου να στηρίξει τον κοινό στόχο για επιστροφή στην ανάπτυξη.

Μέσω ενός μηνύματος ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που διέρρευσε με τρόπο που ουδείς μπαίνει στον κόπο να ερευνήσει, στήνεται ένα κυνήγι μαγισσών. Και μάλιστα αυτό συμβαίνει στην πιο κρίσιμη ώρα της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές –όταν η χώρα χρειάζεται τους πάντες στη θέση τους για να αποφευχθούν τα χειρότερα.

Ο σκοπός δεν μπορεί να αγιάζει τα μέσα: η κυβέρνηση οφείλει να ενώνει δυνάμεις και όχι να αναζητεί παντού συνωμοσίες και εξιλαστήρια θύματα.